Διαβάσαμε το άρθρο η Αρουντάτι Ρόι και το πολιτικό βιβλίο , από το blog Ημερολόγιο ενός πατέρα από όπου πήραμε μία... αλλή ίδια ματιά για το "Περπατώντας με τους συντρόφους":
"διαβάζω ένα μικρό κίτρινο βιβλιαράκι: Βαδίζοντας με τους συντρόφους της Αρουντάτι Ρόι.
…Και βρίσκομαι στα δάση της Νταντακαρανία, στην Κεντρική Ινδία, μαζί με τη συγγραφέα να «βλέπω τις φτέρνες της συντρόφισσας Κάμλα στις φθαρμένες της σαγιονάρες να φωτίζονται από το φακό…Προχωρώντας όχι μόνο για την ίδια, αλλά για να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα για όλους μας…». Ακολουθώντας τους Ναξαλίτες, τους μαοϊκούς αντάρτες, καταγράφει σε ένα απίστευτο ντοκουμέντο έναν «αθέατο πόλεμο». Ακολουθεί με κίνδυνο της ζωής της τον αντάρτικο στρατό, μοιράζεται μαζί την καθημερινότητα και τα οράματά τους… Απίστευτη τόλμη για μια διάσημη συγγραφέα, βραβευμένη με Booker. Είναι από τις σπανιότατες περιπτώσεις όπου ένας συγγραφέας αντί, κερδίζοντας το βραβείο, να σφιχταγκαλιαστεί με την εξουσία και να γράψει το επόμενο …best seller του, το χρησιμοποιεί για να δώσει φωνή σε όσους δεν έχουν φωνή.
Όταν φτάνω στο γραφείο διαβάζω πως αυτή τη φορά απειλείται με φυλάκιση για εσχάτη προδοσία. Αφορμή δηλώσεις της για το Κασμίρ. Η ίδια απαντά:
«… Στις εφημερίδες μερικοί με κατηγορούν για “κηρύγματα μίσους”, ότι θέλω να διαλυθεί η Ινδία. Αντίθετα, ότι λέω βγαίνει από αγάπη και περηφάνια. Προέρχεται από τη θέληση να μη σκοτώνονται άνθρωποι, να μη βιάζονται, να μη φυλακίζονται ή να μη τους βγάζουν τα νύχια για να τους αναγκάσουν να δηλώσουν ότι είναι Ινδοί… Κρίμα στο έθνος που θέλει να φιμώσει τους ελεύθερα σκεπτόμενους συγγραφείς του. Κρίμα στο έθνος που χρειάζεται να φυλακίσει αυτούς που ζητούν Δικαιοσύνη, τη στιγμή που οι κοινοί φονιάδες, μαζικοί δολοφόνοι, κλέφτες, βιαστές και όσοι λυμαίνονται τους φτωχότερους των φτωχών κυκλοφορούν ελεύθεροι…» "
Περιττό να πούμε ότι συμφωνούμε με τη ματία του και επαυξάνουμε.
