ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΑΛ ΕΡΕΝ
Διαβάστε την ιστορία του Ερντάλ Ερέν στο άρθρο του Αθέατου Κόσμου,
καθώς και την προσπάθεια της καπηλείας από την κυβέρνση Ερντογάν:
Το νεκροταφείο στο Καρσίκαγια στα περίχωρατης Άγκυρας, το μεγαλύτερο της τουρκικής πρωτεύουσας, σε μια περιοχή με πράσινους, χαμηλούς λόφους, άρχισε να λειτουργεί στα χίλια εννιακόσια εβδομήντα.
Μία... άλλη ίδια ματία!
Διαβάσαμε το άρθρο η Αρουντάτι Ρόι και το πολιτικό βιβλίο , από το blog Ημερολόγιο ενός πατέρα από όπου πήραμε μία... αλλή ίδια ματιά για το "Περπατώντας με τους συντρόφους":
"διαβάζω ένα μικρό κίτρινο βιβλιαράκι: Βαδίζοντας με τους συντρόφους της Αρουντάτι Ρόι.
…Και βρίσκομαι στα δάση της Νταντακαρανία, στην Κεντρική Ινδία, μαζί με τη συγγραφέα να «βλέπω τις φτέρνες της συντρόφισσας Κάμλα στις φθαρμένες της σαγιονάρες να φωτίζονται από το φακό…Προχωρώντας όχι μόνο για την ίδια, αλλά για να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα για όλους μας…». Ακολουθώντας τους Ναξαλίτες, τους μαοϊκούς αντάρτες, καταγράφει σε ένα απίστευτο ντοκουμέντο έναν «αθέατο πόλεμο». Ακολουθεί με κίνδυνο της ζωής της τον αντάρτικο στρατό, μοιράζεται μαζί την καθημερινότητα και τα οράματά τους… Απίστευτη τόλμη για μια διάσημη συγγραφέα, βραβευμένη με Booker. Είναι από τις σπανιότατες περιπτώσεις όπου ένας συγγραφέας αντί, κερδίζοντας το βραβείο, να σφιχταγκαλιαστεί με την εξουσία και να γράψει το επόμενο …best seller του, το χρησιμοποιεί για να δώσει φωνή σε όσους δεν έχουν φωνή.
Όταν φτάνω στο γραφείο διαβάζω πως αυτή τη φορά απειλείται με φυλάκιση για εσχάτη προδοσία. Αφορμή δηλώσεις της για το Κασμίρ. Η ίδια απαντά:
«… Στις εφημερίδες μερικοί με κατηγορούν για “κηρύγματα μίσους”, ότι θέλω να διαλυθεί η Ινδία. Αντίθετα, ότι λέω βγαίνει από αγάπη και περηφάνια. Προέρχεται από τη θέληση να μη σκοτώνονται άνθρωποι, να μη βιάζονται, να μη φυλακίζονται ή να μη τους βγάζουν τα νύχια για να τους αναγκάσουν να δηλώσουν ότι είναι Ινδοί… Κρίμα στο έθνος που θέλει να φιμώσει τους ελεύθερα σκεπτόμενους συγγραφείς του. Κρίμα στο έθνος που χρειάζεται να φυλακίσει αυτούς που ζητούν Δικαιοσύνη, τη στιγμή που οι κοινοί φονιάδες, μαζικοί δολοφόνοι, κλέφτες, βιαστές και όσοι λυμαίνονται τους φτωχότερους των φτωχών κυκλοφορούν ελεύθεροι…» "
Περιττό να πούμε ότι συμφωνούμε με τη ματία του και επαυξάνουμε.
"διαβάζω ένα μικρό κίτρινο βιβλιαράκι: Βαδίζοντας με τους συντρόφους της Αρουντάτι Ρόι.
…Και βρίσκομαι στα δάση της Νταντακαρανία, στην Κεντρική Ινδία, μαζί με τη συγγραφέα να «βλέπω τις φτέρνες της συντρόφισσας Κάμλα στις φθαρμένες της σαγιονάρες να φωτίζονται από το φακό…Προχωρώντας όχι μόνο για την ίδια, αλλά για να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα για όλους μας…». Ακολουθώντας τους Ναξαλίτες, τους μαοϊκούς αντάρτες, καταγράφει σε ένα απίστευτο ντοκουμέντο έναν «αθέατο πόλεμο». Ακολουθεί με κίνδυνο της ζωής της τον αντάρτικο στρατό, μοιράζεται μαζί την καθημερινότητα και τα οράματά τους… Απίστευτη τόλμη για μια διάσημη συγγραφέα, βραβευμένη με Booker. Είναι από τις σπανιότατες περιπτώσεις όπου ένας συγγραφέας αντί, κερδίζοντας το βραβείο, να σφιχταγκαλιαστεί με την εξουσία και να γράψει το επόμενο …best seller του, το χρησιμοποιεί για να δώσει φωνή σε όσους δεν έχουν φωνή.
Όταν φτάνω στο γραφείο διαβάζω πως αυτή τη φορά απειλείται με φυλάκιση για εσχάτη προδοσία. Αφορμή δηλώσεις της για το Κασμίρ. Η ίδια απαντά:
«… Στις εφημερίδες μερικοί με κατηγορούν για “κηρύγματα μίσους”, ότι θέλω να διαλυθεί η Ινδία. Αντίθετα, ότι λέω βγαίνει από αγάπη και περηφάνια. Προέρχεται από τη θέληση να μη σκοτώνονται άνθρωποι, να μη βιάζονται, να μη φυλακίζονται ή να μη τους βγάζουν τα νύχια για να τους αναγκάσουν να δηλώσουν ότι είναι Ινδοί… Κρίμα στο έθνος που θέλει να φιμώσει τους ελεύθερα σκεπτόμενους συγγραφείς του. Κρίμα στο έθνος που χρειάζεται να φυλακίσει αυτούς που ζητούν Δικαιοσύνη, τη στιγμή που οι κοινοί φονιάδες, μαζικοί δολοφόνοι, κλέφτες, βιαστές και όσοι λυμαίνονται τους φτωχότερους των φτωχών κυκλοφορούν ελεύθεροι…» "
Περιττό να πούμε ότι συμφωνούμε με τη ματία του και επαυξάνουμε.
ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ
Η παρουσίαση αυτού του βιβλίου είναι ένα ακόμα μέσο ενημέρωσης και πληροφόρησης για τον επαναστατημένο Ινδικό λαό, τη δολοφονική επιχείρηση Πράσινο Κυνήγι και το νέο κόσμο που ξεφυτρώνει στις ζούγκλες της Ινδίας. Ακολουθεί η βιβλιοκριτική που δημοσιεύθηκε στο τελευταίο τεύχος του Εναύσματος, περιοδικού των Αγωνιστικών Κινήσεων.
Αρουντάτι Ρόι
«Περπατώντας με τους συντρόφους»
Όταν η διανόηση παίρνει το μέρος της επανάστασης!
Το Μάρτη του 2010, η συγγραφέας και ακτιβίστρια Αρουντάτι Ρόι ταξίδεψε στην ινδική ζούγκλα και έσπασε τη σιωπή που είχε επιβληθεί μετά την έναρξη της δολοφονικής επιχείρησης Πράσινο Κυνήγι...
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΝΟΕΜΒΡΗ
Η ΕΚΘΕΣΗ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 16/11. ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ "ΥΠΟΔΟΧΗΣ" ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Ζούμε σε μία εποχή όπου το ΨΩΜΙ-ΠΑΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ακούγεται όλο και πιο επίκαιρο, στους αγώνες του λαού και της νεολαίας. Σήμερα που αγωνιζόμαστε ενάντια στον εργασικακό μεσαίωνα, στην φτώχεια και την ανεργία, την αστυνομοκρατία και την καταστολή, τον πόλεμο και το φασισμό, την παιδεία των λίγων κι εκλεκτών. Σήμερα, που το ΔΝΤ και η ΕΕ, έχουν αλυσοδέσει το λαό, και αγωνιζόμαστε για να σπάσει η Ελλάδα τα δεσμά του ιμπεριαλισμού, να μην είναι ένα οικονομικό-στρατιωτικό προτεκτοράτο των διεθνών τοκογλύφων και δολοφόνων. Σε μία εποχή που η ρεφορμιστική Αριστερά είναι κατώτερη των απαιτήσεων του λαϊκού κινήματος και υιοθετεί όπως και τότε το ρεαλισμό της υποταγής.
Να ξαναπιάσουμε το νήμα, να γνωρίσουμε την ιστορία. Όχι για να τη βάλουμε στα μουσεία, αλλά για να διδαχθούμε και να εμπνευστούμε. Να οικοδομήσουμε το δικό μας κίνημα, το κίνημα της γενιάς μας, να κερδίσουμε το ΨΩΜΙ, την ΠΑΙΔΕΙΑ, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας.
Να ανατρέψουμε το εφιαλτικό μέλλον που μας ετοιμάζουν, να κάνουμε το Πολυτεχνείο της γενιάς μας!
Εκδηλώσεις-αφιέρωμα στην εξέγερση του Πολυτενχείου στη Σφεντόνα
Παρασκευή 12/11: Προβολή ντοκυμαντέρ "Ο Αγώνας"
Συζητάμε με το Στέλιο Αγκούτογλου (μέλος του ΑΜΕΕ, αντιφασιστικού μετώπου των ελλήνων στο εξωτερικό) και τον Ηλία Καμαρέτσο (μέλος του αντιδικτατορικού αγώνα), για τα αίτια της Χούντας, την Αντίσταση του λαού, την στάση της υποταγμένης Αριστεράς και πώς την ξεπέρασε το κίνημα, την πραγματική ιστορία της εξέγερσης, και πώς προσπαθεί το σύστημα να την ξαναγράψει.
Δευτέρα 15/11-Τρίτη 16/11
Έκθεση ιστορικού υλικού από την ΟΜΛΕ και την ΠΠΣΠ, και παρουσίαση slide για την πορεία από τον εμφύλιο στην μεταπολίτευση
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ(μ-λ): Αποχή από τις κάλπες του Καλλλικράτη
ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΓΙΑ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ
Η ΚΟΘ ΤΟΥ ΚΚΕ(μ-λ) ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 31/10
ΩΡΑ 11.00 ΣΤΗΝ ΕΔΟΘ (Προξένου Κορομηλά 51)
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΟΤΑ
Ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ
ΠΕΜΠΤΗ 21 ΟΚΤΩΒΡΗ 18.00
ΣΤΕΚΙ ΣΦΕΝΤΟΝΑ
ΕΚΔΗΛΩΣΗ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
"Φέτος θα είναι μια δύσκολη χρονία για την παιδεία" - Άννα Διαμαντοπούλου, υπουργός παιδείας.
Εδώ και δεκαετίες, το κεφάλαιο και ο ιμπεριαλισμός, θέλουν να διαλύσουν τη δωρεάν μαζική εκπαίδευση στην Ελλάδα και δεν το καταφέρνουν. Γιατί το πανεκπαιδευτικό-λαϊκό κίνημα, οι φοιτητές, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί, έχουν δώσει μια σειρά από σκληρές μάχες, και έχουν καταφέρει πολλές φορές να τους χαλάσουνε τα σχέδια. Ποτέ δε χώνεψε το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, ότι αναγκάστηκε, κάτω από την πίεση του λαϊκού κινήματος αλλά και για δικές του ανάγκες που δεν έχει σήμερα, να παραχωρήσει στα λαϊκά στρώματα, το δικαίωμα να περνάνε στο πανεπιστήμιο, να σπουδάζουνε, και ζητάνε αξιοπρεπή δουλειά. Πάντα ονειρευότανε μια παιδεία για λίγους και εκλεκτούς, που θα ξεχωρίζε από την αρχή και μία και καλή τους άξιους (δηλαδή τα παιδιά των ανώτερων στρωμάτων), από την πλέμπα, θα τους μάθαινε ότι έτσι είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων, και ότι αυτό δεν μπορεί να αλλάξει.
Είμαστε λοιπόν στο μέση μιας μάχης, όπου όλα τα μέτωπα είναι ανοιχτά. Ήδη από τα προνήπια προσπαθούν να κάνουν την εκπαίδευση μια ατομική υπόθεση, που εναπόκειται στο αξιοσύνη, το ταλέντο, την ικανότητα του καθενός, να… πληρώνει κάποιον βρεφονηπιακό σταθμό. Να στέλνει το παιδί του στο φροντιστήριο ήδη από την τρυφερή ηλικία του δημοτικού, όπου μαθαίνει αγγλικά από την πρώτη τάξη. Όσοι μπορούν, γιατί πολλά παιδιά δεν πάνε να μάθουν γράμματα, αλλά να δουλέψουν για να ζήσουν.
Και να φτιάχνεται ήδη από εκεί, ο φάκελος του μαθητή. Αυτών που είναι προορισμένοι να «πεταχθούν» στην τεχνική εκπαίδευση, τα παιδιά από τις εργατικές-αγροτικές οικογένειες, που «δεν τα παίρνουν τα γράμματα». Αυτών που είναι απείθαρχοι και κάνουν συνελεύσεις και καταλήψεις. Γιατί οι συνελεύσεις και οι καταλήψεις είναι φυσικό επόμενο ενός γυμνασίου και λυκείου, που γίνεται όλο και πιο εφιαλτικό. Με ηλεκτρονικό βιβλίο, αλλά χωρίς θέρμανση. Και που να δεις τι θα γίνει όταν υπαχθεί στον Καλλικρατικό δήμο, και αρχίσουν τα δημοτικά χαράτσια. Θα διαχωριστούν οι λαϊκές περιοχές από τις πλούσιες. Εξάλλου «δεν μπορείτε όλοι να μπαίνετε στο πανεπιστήμιο!»
Άσε που και να μπείτε, σας την έχουμε στημένη… Με προπαρασκευαστικό έτος, που θα μεταφέρει τις εξετάσεις στα χέρια των πρυτάνεων και των μεγαλοκαθηγητάδων, που είναι «μανούλες» στο να κόβουν. Η «φοιτητική ζωή», πρέπει να πάψει να υπάρχει. Να μπούνε προαπαιτούμενα, αλυσίδες, κύκλοι σπουδών, να κοπούν εξεταστικές, να διαλυθεί το πτυχίο και ο καθένας να βαδίζει με τα credits του, για την ατομική διαπραγμάτευση με τον εργοδότη. Από εκεί οι bechelor, από εδώ οι master, από και ο κύριος με το σεμινάριο, από εκεί το παιδί με την επανεξειδίκευση. Και όλοι χειραγωγίγιμοι και πειθήνιοι, όλοι μόνοι τους.
Γιατί η παιδεία, είναι είπαμε ατομική υπόθεση, παροχή. Τι και αν πάρκαραν χιλιάδες ανέργους στα ΤΕΙ της επαρχίας, στο ΙΕΚ και τα ΚΕΣ ταΐζοντας τους ψέματα. Τώρα θα έρθει ο Καλλικράτης της εκπαίδευσης, να διορθώσει το λάθος να σπουδάζουνε όλα αυτά τα παιδιά. Είναι μια παροχή, και αν την επέλεξαν κακό του κεφαλιού τους. Και ως παροχή οφείλει να μην είναι δωρεάν. Τέρμα πια η δωρεάν σίτιση, στέγαση, μεταφορές. Εμπρός για εξέταστρα και δίδακτρα. Χωρίς άσυλο, παρατάξεις, συλλόγους, καταλήψεις, στέκια, πολιτιστικές ομάδες, πάρτυ, ζωή, σκέψη. Με πειθαρχικά για όσους σηκώσουν κεφάλι, και τα ΜΑΤ στη γωνία να περιμένουν.
Όλα αυτές οι θυσίες, για ένα μέλλον επαγγελματικής περιπλάνησης, χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα. Χωρίς μόνιμη και σταθερή δουλειά, χωρίς ενιαία πτυχία. Με ωράριο λάστιχο και ζωή-λάστιχο. Όσο, όποτε και όταν θέλω. Και αν δε μου κάνεις, σε διώχνω χωρίς αποζημίωση. Και αν συνδικαλίζεσαι ή απεργείς, απολύεσαι ή συλλαμβάνεσαι. Για ένα κομμάτι ψωμί, παίρνοντας 3 και 60 και αν τις πάρεις και αυτές, οι καιροί είναι δύσκολοι. Χωρίς ασφάλιση και περίθαλψη. Ωρομίσθιος, ελαστικά εργαζόμενος, χωρίς μονιμόμητα, με το σπαθί της αξιολόγησης πάνω από το κεφάλι σου. Ή από εδώ και από εκεί στα ιδιαίτερα και στο φροντιστήρια, όσο και όταν υπάρχουν δουλειές. Δίνοντας κάθε στιγμή "πιστοποίηση" των γνώσεων που πήρες. Διά Βίου Εκπαίδευση, Δια Βίου Εκμετάλλευση.
Αυτό είναι το όνειρο τους για την παιδεία, έλα όμως που έχει και η νεολαία τα δικά της! Και με την ορμή, την αποφασιστικότητα και το θράσος της, έχει ανατράψει πολλές φορές αυτό που προσπαθούσε το σύστημα. Από 1978, όταν κατέβασε το νόμο-πλαίσιο 815 που ήταν το πρώτο βήμα, και υποχώρησε μπροστά στις αποφασισμένες καταλήψεις. Λίγα κατάφερε ο Τρίτσης το 1987, ενώ το 1991 το πανεκπαιδευτικό κίνημα με ηγέτη το δολοφονημένο Νίκο Τεμπονέρα, τσάκισε το Πολυνομοσχέδιο Κοντογιαννόπουλου. Το 1998, ο νόμος 2525 του Αρσένη πέρασε δια πυρός και σιδήρου, μπροστά τις μαθητικές καταλήψεις. Το 1999 και το 2003 η νεολαία ήταν στην πρώτη γραμμή του αντιπολεμικού-αντίιμπεριαλιστικού κινήματος. Το 2001 ο νόμος για την ανωτατοποίηση των ΤΕΙ ένωσε τους φοιτητές και τους σπουδαστές στο δρόμο. Για να φτάσουμε το 2006-2007 όπου το φοιτητικό κίνημα συγκρούστηκε για ένα χρόνο με τον τωρινό νόμο-πλαίσιο και την αναθεώρηση του άρθρου 16 και του συντάγματος, την οποία απέτρεψε. Για να δώσει τη σκυτάλη στους εκπαιδευτικούς με τις 6 βδομάδες απεργίας, και τους μαθητές με τις 1000 καταλήψεις. Και φυσικά, το 2008, οι ελίτ στην Ελλάδα και τον κόσμο, τρόμαξαν από το ξέσπασμα του Δεκέμβρη, τη χαραυγή μιας άλλης ιστορικής περιόδου.
Πάνω σε αυτό το έδαφος έρχονται το Μνημόνιο και ο Καλλικράτης στην εκπαίδευση. Με το νέο νόμο-πλαίσιο, την αξιολόγηση των καθηγητών, το νέο εξεταστικό, τον Καλλικράτη στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, και τόσα άλλα που σχεδιάζονται. Αυτή τη μάχη καλούμαστε να οργανώσουμε. Μέσα από τους φοιτητικούς συλλόγους, με κοινή δράση, μέσα από τις μαθητικές συνελεύσεις και τις ΕΛΜΕ. Να ανατρέψουμε τα εφιαλτικά σχέδια τους, να πάρουμε πίσω τα δικαιώματα μας σε ΣΠΟΥΔΕΣ - ΔΟΥΛΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ. Να ρίξουμε τα μέτρα τους, να σπάσουμε το τζάμι του Μνημονίου. Να γίνουμε ακόμα μια φορά στην ιστορία του λαϊκού κινήματος, πυροκροτητής της λαϊκής έκρηξης.
Δε θα σύχρονοι σκλάβου του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού!
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ!
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ
Στις 9/10 Οκτώβρη, στο ΕΜΠ, οι Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ, θα πραγματοποιήσουν το Πανελλαδικό τους Συντονιστικό, σε μια περίοδο φαινομενικής ηρεμίας, πριν από την καταιγίδα που θα έρθει. Καταιγίδα του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού ενάντια στα λαϊκά δικαιώματα σε ΣΠΟΥΔΕΣ-ΔΟΥΛΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ. Καταιγίδα μέτρων που θα φέρουν το Μνημόνιο και τον Καλλικράτη στην παιδεία και στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, με έναν νέο, αντιδραστικό νόμο-πλαίσιο, που φιλοδοξεί να γκρεμίσει και τα τελευταία δικαιώματα των φοιτητών σε δωρεάν παιδεία, ανθώπινους ρυθμούς σπουδών, αξιοπρεπή εργασία και συνδικαλιστικές ελευθερίες. Καταιγίδα που θα συμπληρώσει το "νέο σχολείο" των λίγων και εκλεκτών, η πειθάρχηση των εκπαιδευτικών, και η ελαστική-ανασφάλιστη εργασία στην εκπαίδευση. Όπως είπε και η κ. Διαμαντοπούλου, "θα είναι μια δύσκολη χρονιά για την παιδεία". Και έχει δίκιο.
Γιατί το φοιτητικό κίνημα, μαζί με τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές έχουν πάμπολλες φορές χαλάσει τα σχέδια του κεφάλαιου στην παιδεία. Από το '78 και το '91, στις μεγάλες κινητοποιήσεις-καταλήψεις του '06-'07 ενάντια στο νόμο-πλαίσιο και την κατάργηση του άρθρου 16, και τελος στο Δεκεμβιανό ξέσπασμα. Και για ακόμα μία φορά, ο λαϊκός κόσμος της παιδείας, θα μπει σύντομα σε θέση μάχης. Μάχης για το μέλλον της γενιάς μας, που μόνο μέσα από την αναγέννηση του λαϊκού -πανεκπαιδευτικού κινήματος, με στόχο την ανατροπή της επίθεσης, μπορεί να ανατρέψει τον εφιαλτικό μεσαίωνα του σύχρονου δούλου που της ετοίμασαν.
Εμείς λοιπόν θα αντισταθούμε! Θα παλέψουμε για το μέλλον μας! Δε θα σκύψουμε το κεφάλι στην τρόικα και στο Μνημόνιο! Και συζητάμε ανοιχτά με κάθε αγωνιστή που θέλει να συμβάλλει στο δρόμο αυτό. Και οργανωνόμαστε, αναζητάμε την πολιτική γραμμή εκείνη που θα προτείνουμε στη νεολαία, σαν μέρος αυτού του αγώνα που έρχεται. Και προετοιμαζόματε, για υπηρετήσουμε το στόχο που θα γεννήσει η ζωή, την ανατροπή των νέων βάρβαρων μέτρων στην εκπαίδευση.
ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ,
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΝΑ "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ"
"Και εγώ με την σειρά μου ας ξεκινήσω με ένα ευχαριστήριο μήνυμα στην συντροφική αντιμετώπιση των αγωνιστικών κινήσεων. Από την πρώτη στιγμή όταν τους πείρα τηλέφωνο να ζητήσω το στέκι «σφεντόνα», οι σύντροφοι το δεχτήκανε στο δευτερόλεπτο. Εγώ είχα ετοιμάσει ολόκληρη εισαγωγή , για το τι είναι το πολιτικό καφενείο, γιατί παλεύει κλπ. αλλά δεν χρειάστηκε καν το δέχτηκαν αμέσως. Εντός της συνάντησης τα παιδιά μας πρόσφεραν καφέ, μας ζητήσανε χίλιες φορές συγνώμη που μπαινόβγαιναν γιατί προετοιμάζονταν για την συγκέντρωση (που φυσικά εμείς έπρεπε να ζητάμε συγνώμη για την αναστάτωση, που εμποδίσαμε λίγο τις δουλείες τους) και ολόκληρη η συμπεριφορά ήταν συντροφική. Αυτή είναι η σωστή αντιμετώπιση μεταξύ συντρόφων. Τα καλά να λέγονται και να ενισχύονται! Το κρατάμε και συνεχίζουμε. Γιατί είχα ζητήσει χώρο και από άλλους αλλά η αντιμετώπιση δεν ήταν η ίδια. Στην συνάντηση συζητήσαμε εν συντομία την άποψη του ΠΚ, συζητήσαμε τι μας ενώνει, αλλά και κάποιες ιδέες για δράσεις για τις αναγκαιότητες του κινήματος."
Από σχόλιο μέλους της ΣΟ του Πολιτικού Καφενείου.
Εμείς από τη μεριά μας, πιστεύουμε ότι είναι ανάγκη για τα στέκια και τους χώρους συζήτησης πανελλαδικά, να συχνωτίζονται οχι μόνο λόγω πρακτικών δυσκολιών, αλλά μέσα από κοινές εκδηλώσεις και διάλογο. Και αυτό είναι μια κουλτούρα προς κατάκτηση και για εμάς.
Η ύπαρξη πολλών τέτοιων χώρων με διαφορερικές απόψεις αλλά με συμμετοχή στο κίνημα της νεολαίας, έχει δημιουργήσει ένα πολύ μεγάλο και πολύμορφο δυναμικό που αναζητάει μια άλλη προοπτική. Εμείς θέλοντας να είμαστε μέρος του, οφείλουμε να έχουμε διάλογο σαν ίσος προς ίσο, και γι' αυτό θέλουμε οι προοδευτικοί άνθρωποι να αισθάνονται τη Σφεντόνα σαν δικό τους κομμάτι, όχι μόνο για να συζητήσουν αλλά και να συνδιοργανώσουν.
Από σχόλιο μέλους της ΣΟ του Πολιτικού Καφενείου.
Εμείς από τη μεριά μας, πιστεύουμε ότι είναι ανάγκη για τα στέκια και τους χώρους συζήτησης πανελλαδικά, να συχνωτίζονται οχι μόνο λόγω πρακτικών δυσκολιών, αλλά μέσα από κοινές εκδηλώσεις και διάλογο. Και αυτό είναι μια κουλτούρα προς κατάκτηση και για εμάς.
Η ύπαρξη πολλών τέτοιων χώρων με διαφορερικές απόψεις αλλά με συμμετοχή στο κίνημα της νεολαίας, έχει δημιουργήσει ένα πολύ μεγάλο και πολύμορφο δυναμικό που αναζητάει μια άλλη προοπτική. Εμείς θέλοντας να είμαστε μέρος του, οφείλουμε να έχουμε διάλογο σαν ίσος προς ίσο, και γι' αυτό θέλουμε οι προοδευτικοί άνθρωποι να αισθάνονται τη Σφεντόνα σαν δικό τους κομμάτι, όχι μόνο για να συζητήσουν αλλά και να συνδιοργανώσουν.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Μπορεί οι κινητοποιήσεις να πάγωσαν μέσα στο καλοκαίρι, όμως η εφαρμογή του Μηνμονίου προχώρησε ακάθεκτη από την κυβέρνηση. Η συνέχιση του αγώνα, με πρώτο σταθμό την πορεία της ΔΕΘ, για την ανατροπή του Μνημονίου και της αντιλαϊκής επίθεσης, παραμένει μονόδρομος για την λαϊκή επιβίωση και αξιοπρέπεια. Μέρος του αγώνα, και των προβληματισμών που γεννάει, θέλει να γίνει η Σφεντόνα. Σαν τόπος συζήτησης και αναζήτησης της αγωνιζόμενης νεολαίας.
Το φετινό πρόγραμμα ανοίγει με δύο ταινίες για το Σεπτέμβρη:
Actas de Marusia, την Πέμπτη 16/9. Με αφορμή το παγκόσμιο (και υποκριτικό από την πλευρά των αστικών ΜΜΕ) ενδιαφέρον για το εργατικό ατύχημα των μεταλλορύχων στη Χιλή, προσπαθούμε να δούμε το ζήτημα από τη σκοπιά της εργατικής τάξης, και του διακιώματος της σε αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς.Η Διεθνής, την Τετάρτη 29/9. Μέσα από μια μαύρη κωμωδία, δείχνει τον τρόπο επιβολής της Τουρκικής χούντας στη ζωή των απλών ανθρώπων ενός χωριού της Ανατολίας.
Και το πρώτο μάζεμα μας για φέτος, με φαγητό, μουσική και ποτό, την Παρασκευή 10/9.
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΣΦΕΝΤΟΝΑΣ
Μπορεί οι Αγωνιστικές Κινήσεις και η Μαθητική Αντίσταση να αναχωρούν για την Πάρο, όμως οικογενειακές ή επαγγελματικές υποχρεώσεις και φυσικά η λιτότητα άφησαν πολλούς στη Θεσσαλονίκη. Και επειδή το καλοκαίρι στη Θεσσαλονίκη θέλει καλοπέραση, η Σφεντόνα θα είναι ανοιχτή κάθε Δευτέρα και Παρασκευή, από τις 26 Ιουλίου, 7-9 το βράδυ, για συζήτηση, ποτό και χαλάρωση!
ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΔΕΥΤΕΡΑ 28/6 20.00
ΟΜΙΛΗΤΗΣ: ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΖΙΟΥΜΠΑΣ
ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ "ΓΑΖΑ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ" ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΓΑΖΑ.
Η αιματηρή καταστολή της αποστολής Free Gaza, ήταν ακόμα μια αιματοβαμμένη σελίδα στην ιστορία της Παλαιστίνης. Τη σφαγή της αποστολής, ακολούθησε ένα κύμα διαδηλώσεων, σε όλη την Ελλάδα (αλλά και παγκόσμια). Ακολούθησε επίσης ένα κύμα εκδηλώσεων και συζητήσεων, με μέλη της αποστολής, που αναζητάει το νόημα της διεθνούς αλληλεγγύης των λαών σήμερα. Σε αυτό θα θέλαμε να συμβάλλουμε και εμείς, συζητόντας με τον Θανάση Τζιούμπα, επιβάτη στην "Ελεύθερη Μεσόγειο".
ΟΜΙΛΗΤΗΣ: ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΖΙΟΥΜΠΑΣ
ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ "ΓΑΖΑ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ" ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΓΑΖΑ.
Η αιματηρή καταστολή της αποστολής Free Gaza, ήταν ακόμα μια αιματοβαμμένη σελίδα στην ιστορία της Παλαιστίνης. Τη σφαγή της αποστολής, ακολούθησε ένα κύμα διαδηλώσεων, σε όλη την Ελλάδα (αλλά και παγκόσμια). Ακολούθησε επίσης ένα κύμα εκδηλώσεων και συζητήσεων, με μέλη της αποστολής, που αναζητάει το νόημα της διεθνούς αλληλεγγύης των λαών σήμερα. Σε αυτό θα θέλαμε να συμβάλλουμε και εμείς, συζητόντας με τον Θανάση Τζιούμπα, επιβάτη στην "Ελεύθερη Μεσόγειο".
Η επίθεση των Ισραηλινών καμάντος και τα βασανιστήρια στους συλληφθέντες, υπενθύμισαν για σκόμα μια φορά το αποκρουστικό πρόσωπο του σιωνισμού, που έχει εκθρέψει ο νο1 τρομοκράτης του κόσμου, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, για να έχει έναν χωροφύλακα στη Μ. Ανατολή.
Αν έχει κάτι βοηθήσει τον αγώνα για ελεύθερη Παλαιστίνη είναι η ένοπλη παλαιστινιακή αντίσταση, και το παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης. Και αν πολλοί δηλώνουν την "ανθρωπιστική" συμπάθεια τους στην Παλαιστίνη, πολλοί λίγοι αναγνωρίζουν ή στηρίζουν την Αντίσταση. Για ακόμα μια φορά, οι τάχα ανθρωπιστές ή... αριστεροί (τρομάρα τους) της ελληνικής και κυπριακής κυβέρνησης, έδειξαν το υποτέλεια τους στους φονιάδες του ΗΠΑ και του Ισραήλ κάνοντας ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να εμποδίζουν την αποστολή, και στέλνοντας τα ΜΑΤ να χτυπήσουν τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης.
Αυτός ο λαός έχει το θαυμασμό και την ειλικρινή υποστήριξη όλων των απλών ανθρώπων, γιατί συνεχίζει να αγωνίζεται. Ζώντας διωγμένος από τη γη του, σε προσφυγικούς κατατυλισμους στο Λίβανο, τη Συρία, την Ιορδανία. Υπό κατοχή και διαίρεση στη Δυτική Όχθη. Και αποκλεισμένος στη μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου, τη Γάζα.
Μόνη υποστήριξη αυτού του λαού είναι το αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα των λαών. Δεν είναι ούτε το διεθνές δίκαιο, ούτε οι συνομιλίες, ούτε τα αραβικά καθεστώτα που δηλώνουν τη δήθεν συμπάθια τους, ούτε οι διάφοροι ηγετίσκοι (τελευταίος εκ των οποίων είναι ο Ερντογάν) που μιλούνε εξ' ονόματός του, ούτε η ίδια του η ηγεσία. Γιατί όλοι αυτοί την κρίσιμη στιγμή του γυρίζουν την πλάτη.
Αυτό το διεθνές κίνημα που απαιτεί την άρση του αποκλεισμού και τη λευτερία της Παλαιστίνης θέλησε να τρομοκρατήσει με την πράξη του το κράτος του Ισραήλ.
Πάνω σε όλα αυτά, αλλά και άλλα πολλά, για το χαρακτήρα του κινήματος αλληλεγγύης για όσα θα έπρεπε να γίνουν ή μπορούν να γίνουν στο μέλλον, οφείλει να συζητήσει και το δικό μας κίνημα, με όλες τις διαφορετικές αντιλήψεις στο εσωτερικό του, που φάνηκαν και από την αποτίμηση των γεγονότων. Να συζητήσει την εμπειρία της αποστολής, να διαδαχθεί από τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε.
Να αναζητήσει τρόπους, τα μέσα, την προοπτική της διεθνούς αλληλεγγύης, μέσα από τον αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό αγώνα ενάντια σε αυτούς μου ματοκυλάνε την Παλαιστίνη και γυρίζουν την Ελλάδα στον κοινωνικό μεσαίωνα.
13o ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ: "ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΝΗ ΜΟΥ" ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18/6 20:00. ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΤΟΥ BROADWAY
Πώς αντιμετώπισαν οι καλλιτέχνες την περίοδο τις κρίσης και του New Deal, το 29-30
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΓΩΝΑ ΔΥΤΙΚΩΝ ΣΥΝΟΙΚΙΩΝ: ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΓΛΕΝΤΙ
Η Πρωτοβουλία Αγώνα Δυτικών Συνοικιών συνεχίζοντας τη δράση της ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης που επιβάλλονται με το σιγοντάρισμα ΝΔ και ΛΑΟΣ και με τις επιταγές της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, συμμετείχε στην παρέμβαση της Πρωτοβουλίας Πρωτοβάθμιων Σωματείων στην πλατεία Αμπελοκήπων και στην πορεία που ακολούθησε στους κεντρικούς δρόμους του δήμου, δίνοντας ένα ζωντανό παρόν με την αγωνιστικότητά της και τα συνθήματά της. Ακόμη πραγματοποίησε και δικιά της παρέμβαση στο πλαίσιο σειράς παρεμβάσεων, που έχει προγραμματίσει για το μήνα Ιούνιο στις δυτικές συνοικίες.
Η Πρωτοβουλία παράλληλα πραγματοποίησε έναν απολογισμό της μέχρι τώρα δράσης της και προγραμμάτισε παρεμβάσεις σε Νεάπολη, Συκιές, Πολίχνη, Εύοσμο και σε μεγάλο πολυκατάστημα της περιοχής. Ακόμη μέλη της Πρωτοβουλίας θα έρθουν σ’ επαφή με τους εκπαιδευτικούς της περιοχής, θα επισκεφτούν δημοτικά εργοτάξια και πολιτιστικά και πολιτικά στέκια της περιοχής. Ολη αυτή η κίνηση για το μήνα Ιούνιο θα καταλήξει σε Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση στην πλατεία ρολογιού στη Νεάπολη στις 30 Ιουνίου στις 7 μ.μ.. Μετά τη Λαϊκή Συνέλευση θ’ ακολουθήσει γλέντι, με τοπική λαϊκή ορχήστρα, στα πλαίσια της αλληλογνωριμίας και της σύσφιξης σχέσεων με τους κατοίκους της περιοχής.
Η Πρωτοβουλία καλεί τους κατοίκους των Δυτικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης, τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους νεολαίους, τους μετανάστες, τους φορείς και τις συλλογικότητες της περιοχής κι όλους όσους βλέπουν τις ζωές μας να βουλιάζουν κάθε μέρα περισσότερο στη φτώχεια, την ανεργία και την ανασφάλεια να πλαισιώσουν τις προσπάθειες της Πρωτοβουλίας και να συμμετάσχουν ενεργά στις δραστηριότητές της και να συμβάλουν ώστε το σμίξιμό μας στη Λαϊκή Συνέλευση της 30ης Ιουνίου, να γίνει το έναυσμα για την κοινή μας δράση, την αλληλεγγύη και την αντίσταση.
Η Πρωτοβουλία καλεί τους κατοίκους των Δυτικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης, τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους νεολαίους, τους μετανάστες, τους φορείς και τις συλλογικότητες της περιοχής κι όλους όσους βλέπουν τις ζωές μας να βουλιάζουν κάθε μέρα περισσότερο στη φτώχεια, την ανεργία και την ανασφάλεια να πλαισιώσουν τις προσπάθειες της Πρωτοβουλίας και να συμμετάσχουν ενεργά στις δραστηριότητές της και να συμβάλουν ώστε το σμίξιμό μας στη Λαϊκή Συνέλευση της 30ης Ιουνίου, να γίνει το έναυσμα για την κοινή μας δράση, την αλληλεγγύη και την αντίσταση.
11ο Camping Αγωνιστικών Κινήσεων
Μοιραζόμαστε τον ελεύθερο χρόνο μας,
Οργανώνουμε την πάλη μας!
23 Ιούλη - 2 Αυγούστου, Πάρος, κάμπινγκ Santa Maria Surfing Beach
Διαμονή: 5ευρώ τη μέρα
Επικοινωνία:
Αθήνα 6945834613
Θεσσαλονίκη 6970476906
Γιάννενα 6944699576
Κρήτη 6906138973
agonistikeskiniseis@hotmail.com
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11/6: ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Αφήνοντας τη διαλυμένη από τον ιμπεριαλισμό πατρίδα τους, για να γίνουν σκλάβοι της Δύσης.
Πολλοί ήταν οι συμπατριώτες τους, που πνίγηκαν στα νερά της Μεσογείου, πυροβολήθηκαν, ξυλοκοπήθηκαν, πάτησαν σε νάρκες. Πολλοί είναι κάθε μέρα που υποφέρουν από την εργασιακή εκμετάλλευση και τον ρατσισμό.
Ο σκηνοθέτης Μάικλ Γουίντερμποτομ, με τους δύο ερασιτέχνες αφγανούς ηθοποιούς που παίζουν με τα πραγαμτικά τους ονόματα, αποτυπώνει όλη την εξαθλίωση αλλά τη γενναιότητα των μεταναστών στον σκληρό αγώνα για τη ζωή, από τη δική τους ματιά. Αποτυπώνει την σκοτεινή πλευρά της "αστικής δημοκρατίας", των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων" και της "ισότητας", που αντιμετωπίζει ολόκληρες χώρες και λαούς σαν να είναι σκουπίδια, που αναγνωρίζει την αξία τους μόνο σα σύγχρονους σκλάβους.
Μια δημοκρατία και μια νομιμότητα, που δημιουργεί εκατμύρια παράνομων ανθρώπων και νόμιμων σφαγών. Αυτή η ρατσιστική νομιμότητα οδήγησε στον εμπρησμό και τη διάλυση του καταυλισμού των αφγανών προσφύγων στην Πάτρα, από έχουν περάσει όπου χιλιάδες Τζαμάλ και Εναγιατουλά...Και η πραγματικότητα είναι τέτοια, που ο θεατής αμέριστα δικαιολογεί τον πιτσιρικά όταν βουτάει ένα πορτοφόλι, για να εξασφαλίσει τα λεφτά ώστε να περάσει από τη Γαλλία στο Λονδίνο!
Η ταινία βραβεύθηκε με τη Χρυσή Αρκτο στο φεστιβάλ Βερολίνου το 2003.
Η ταινία βραβεύθηκε με τη Χρυσή Αρκτο στο φεστιβάλ Βερολίνου το 2003.
ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
Με αφορμή την αιματηρή καταστολή της αποστολής FREE GAZA, από τους Ισραηλινούς κομάντος, αναδημοσιεύουμε ένα σύντομο ιστορικό για το Παλαιστινιακό ζήτημα, που εκθέτει κάποιες από τις σηματνικότερες πλευρές του ζητήματος. Το κείμενο είχε γραφτεί για μια εκδήλωση των Αγωνιστικών Κινήσεων, την περίοδο των Ισραηλινών βομβαρδισμών στη Γάζα, το 2008.
ΕΝΑΡΞΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΣΤΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΗΘΗΚΗΣ
Έχοντας συγκεντρώσει τα πρώτα της βιβλία, η δανειστική μας βιβλιοθήκη είναι ανοιχτή για όποιον θέλει να τη χρησιμοποιήσει (ή να την ενισχύσει).Στην αντίστοιχη σελίδα βρίσκεται ο κατάλογος βιβλίων με τους τίτλους που έχουν συγκεντρωθεί μέχρι στιγμής.
ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΑΣΙΑ
Ένα γεγονός που ανέδειξε η τελευταία μας συζήτηση είναι το κενό πληροφόρησης και ενημέρωσης για τα επαναστατικά ένοπλα κινήματα στη Νοτιανατολική Ασία, είναι η έλλειψη πληροφόρησης, το γεγονός ότι όλα αυτά τα γεγονότα είναι σαν να μην υπάρχουν.Γενικά η κάνουλα της πληροφόρησης είναι κλειστή, όχι μόνο από τα επίσημα ΜΜΕ, αλλά δυστυχώς και από τις εφημερίδες της αριστεράς. Υπάρχουν όμως κάποια διαθνή site, όπως και κάποια μεταφρασμένα κείμενα στην Προλεταριακή Σημαία, που δίνουν μια εικόνα για τις εξελίξεις και τις πολιτικές απόψεις που υπάρχουν στο κίνημα. Όλα αυτά και κάθε σημαντική πληροφορία, θα τα δημοσεύουμε στη χωριστή σελίδα μέσα στο blog.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29/5 ΒΑΤΤLE IN SEATTLE
Μια ταινία που θα δώσει αφορμή για συζητήσεις..περί ΜΚΟ, συναισθηματισμού, και τη χρήση βίας ή όχι και με ποιά μορφή?
Το 1999 , 5 ημέρες συντάραξαν το κόσμο καθώς δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτων κατέλαβαν τους δρόμους του Seattle για να διαμαρτυρηθούν για τη World Trade Organization (WTO). Περιβαντολόγοι, δικηγοροι, συνδικάτα, φοιτητές, αναρχικοί και ειρηνιστές, όλοι μαζί ενωμενοι ζητωντας να δοθει προσοχη στο πως οι νόμοι του WTO επηρεαζουν τη δημοκρατία σε όλο κόσμο. Αναμεσα τους ο Django (Andre Benjamin), η Σαμ (Jennifer Carpenter), ο Lou (Michelle Rodriguez) και ο Jay (Martin Henderson). Ενωμενοι στην επιθυμια τους να ακουστούν και κανουν τη διαφορά, γι αυτους τους διαδηλωτες, ήταν κατι πολυ προσωπικό και τα ρισκα που πηραν ανωτερα ακομα και απο τα πολιτικα . Μια ειρηνικη επιδειξη με σκοπο να σταματήσει την ομιλια του WTO σταδιακά μετατρεπεται σε σφαγη και και οδηγεί σε υψηλου κινδίνου και έκτακτης αναγκης καταστάσεις . Στους δρομους επικρατει χαος, το WTO παραλυει. Εγκλωβισμενοι στα διασταυρωμενα πυρα βρισκονται οι κατοικοι του Σιατλ, ενω περικυκλωμενος βρίσκεται και ο Δημαρχος (Ray Liotta), ενας σκληροτράχηλος αστυνομικος στους δρομους (Woody Harrelson) και η εγκυμονουσα συζυγος του (Charlize Theron)..
Το 1999 , 5 ημέρες συντάραξαν το κόσμο καθώς δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτων κατέλαβαν τους δρόμους του Seattle για να διαμαρτυρηθούν για τη World Trade Organization (WTO). Περιβαντολόγοι, δικηγοροι, συνδικάτα, φοιτητές, αναρχικοί και ειρηνιστές, όλοι μαζί ενωμενοι ζητωντας να δοθει προσοχη στο πως οι νόμοι του WTO επηρεαζουν τη δημοκρατία σε όλο κόσμο. Αναμεσα τους ο Django (Andre Benjamin), η Σαμ (Jennifer Carpenter), ο Lou (Michelle Rodriguez) και ο Jay (Martin Henderson). Ενωμενοι στην επιθυμια τους να ακουστούν και κανουν τη διαφορά, γι αυτους τους διαδηλωτες, ήταν κατι πολυ προσωπικό και τα ρισκα που πηραν ανωτερα ακομα και απο τα πολιτικα . Μια ειρηνικη επιδειξη με σκοπο να σταματήσει την ομιλια του WTO σταδιακά μετατρεπεται σε σφαγη και και οδηγεί σε υψηλου κινδίνου και έκτακτης αναγκης καταστάσεις . Στους δρομους επικρατει χαος, το WTO παραλυει. Εγκλωβισμενοι στα διασταυρωμενα πυρα βρισκονται οι κατοικοι του Σιατλ, ενω περικυκλωμενος βρίσκεται και ο Δημαρχος (Ray Liotta), ενας σκληροτράχηλος αστυνομικος στους δρομους (Woody Harrelson) και η εγκυμονουσα συζυγος του (Charlize Theron)..
ΜΙΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΤΑΙΝΙΟΚΡΙΤΙΚΗ
Γενικά μέσα από το blog αυτό, συνηθίζουμε να δημοσιεύουμε την άποψη μας για τις ταινίες που προβάλουμε. Ειδικά στην ταινία "Beneath Everest", υπήρξαν διαφωνίες στη συζήτηση. Εμείς δεν "κρύψαμε" ότι διαφωνούμε σοβαρά με την ταινία, γιατί κινείται στη λογική του "σάντουϊτς" (ο "'αμαχος πλυθησμός" υποφέρει από τη βία και των δύο), εξισώνοντας το λαϊκό αγώνα του νεπαλέζικου λαού και των μαοϊκών, με το βασιλικό στρατό που υπεράσπιζε τη φeουδαρχία και το σύστημα των καστών και της φεουδαρχίας.
Αυτή η βία, των μαοϊκών που "δε σέβονται" τα ανθρώπινα δικαιώματα, ήταν που εξασφάλισε το γκρέμισμα της μοναρχίας μετά από 240 χρόνια. Αυτή τη βία που οδήγησε στην "δημοκρατία", που τάχα σέβονται ο ΟΗΕ, οι ΜΚΟ, και οι ρεφορμιστές που προωθούν και χρηματοδοτούν "ανεξάρτητα" ντοκυμαντέρ (πάντα με την άποψη του "σάντουιτς").
Στην πιο επίμαχη σκηνή της ταινίας, επί πολλή ώρα προβάλλονται συνεντεύξεις συγγενών θυμάτων των μαοϊκών, που συμμετείχαν στην "επιτροπή άμυνας του χωριού" (= τάγμα ασφαλείας του χωριού). Η ίδια η ταινία, ομολογεί σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα, ώστε ο θεατής να μην το παρατηρήσει, ότι οι παρακρατικοί λίντσαραν και δολοφονούσαν κόσμο. Στηρίζοντας ένα καθυστέρημενο κοινωνικό σύστημα, που καθιστούσε ανθρώπους κατώτερους από άλλους, επειδή είναι νταλίτ, ακτήμονες, ή γυναίκες. Που απαγόρευε μέχρι και να ακουμπήσουν ή να παντρευτούν άτομα από ανώτερες κάστες. Ανάμεσα σε αυτά λοιπόν τα αντιμαχόμενα μέρη, κρατάσει την ύπουλη και δήθεν "αντικειμενική" στάση το ντοκυμαντέρ αυτό. Ωμή ομολογία του ποιόν υπηρετούν αυτοί οι άνθρωποι, είναι η άποψη του υπέυθυνου του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα: "Στην ιστορία του Νεπάλ, τα 10 χρόνια του εμφυλίου ήταν η περίοδος της μεγαλύτερης παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων" Αφήνοντας στο απυρόβλητο 240 χρόνια μοναρχίας, σκοταδιού, φτώχειας και καταπίεσης!
Η εξίσωση της βίας των από πάνω με την βία των από κάτω, είναι η γραμμή όλων αυτών που φοβούνται την κοινωνική αλλαγή. Με την "ευαισθησία" τους, αφαιρούν το δικαίωμα των λαών στην επανάσταση, εώς και στο πιο σάπιο και καθυστερημένο καθεστώς. Είναι αυτοί που αύριο θα κλαίνε, για το δράμα των φτωχών φυλών της Ινδίας, και σήμερα εξισώνουν τη βία των μαοϊκών με τις ορδές του ινδικού στρατού.
Σε κάθε περίπτωση, εμείς προσυπογράφουμε την άποψη ενός μαοϊκού αντάρτη που μιλάει στο ντοκυμαντέρ:
"ΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΟΠΛΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΜΕ ΤΑ ΟΠΛΑ"
Θα θέλαμε φυσικά να διαβάσουμε και σχόλια πάνω στο θέμα.
Σε κάθε περίπτωση, η ταινιοκριτική που δημοσιεύτηκε στην Αντιγειτονιά, μας καλύπτει απόλυτα:
Αυτή η βία, των μαοϊκών που "δε σέβονται" τα ανθρώπινα δικαιώματα, ήταν που εξασφάλισε το γκρέμισμα της μοναρχίας μετά από 240 χρόνια. Αυτή τη βία που οδήγησε στην "δημοκρατία", που τάχα σέβονται ο ΟΗΕ, οι ΜΚΟ, και οι ρεφορμιστές που προωθούν και χρηματοδοτούν "ανεξάρτητα" ντοκυμαντέρ (πάντα με την άποψη του "σάντουιτς").
Στην πιο επίμαχη σκηνή της ταινίας, επί πολλή ώρα προβάλλονται συνεντεύξεις συγγενών θυμάτων των μαοϊκών, που συμμετείχαν στην "επιτροπή άμυνας του χωριού" (= τάγμα ασφαλείας του χωριού). Η ίδια η ταινία, ομολογεί σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα, ώστε ο θεατής να μην το παρατηρήσει, ότι οι παρακρατικοί λίντσαραν και δολοφονούσαν κόσμο. Στηρίζοντας ένα καθυστέρημενο κοινωνικό σύστημα, που καθιστούσε ανθρώπους κατώτερους από άλλους, επειδή είναι νταλίτ, ακτήμονες, ή γυναίκες. Που απαγόρευε μέχρι και να ακουμπήσουν ή να παντρευτούν άτομα από ανώτερες κάστες. Ανάμεσα σε αυτά λοιπόν τα αντιμαχόμενα μέρη, κρατάσει την ύπουλη και δήθεν "αντικειμενική" στάση το ντοκυμαντέρ αυτό. Ωμή ομολογία του ποιόν υπηρετούν αυτοί οι άνθρωποι, είναι η άποψη του υπέυθυνου του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα: "Στην ιστορία του Νεπάλ, τα 10 χρόνια του εμφυλίου ήταν η περίοδος της μεγαλύτερης παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων" Αφήνοντας στο απυρόβλητο 240 χρόνια μοναρχίας, σκοταδιού, φτώχειας και καταπίεσης!
Η εξίσωση της βίας των από πάνω με την βία των από κάτω, είναι η γραμμή όλων αυτών που φοβούνται την κοινωνική αλλαγή. Με την "ευαισθησία" τους, αφαιρούν το δικαίωμα των λαών στην επανάσταση, εώς και στο πιο σάπιο και καθυστερημένο καθεστώς. Είναι αυτοί που αύριο θα κλαίνε, για το δράμα των φτωχών φυλών της Ινδίας, και σήμερα εξισώνουν τη βία των μαοϊκών με τις ορδές του ινδικού στρατού.
Σε κάθε περίπτωση, εμείς προσυπογράφουμε την άποψη ενός μαοϊκού αντάρτη που μιλάει στο ντοκυμαντέρ:
"ΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΟΠΛΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΜΕ ΤΑ ΟΠΛΑ"
Θα θέλαμε φυσικά να διαβάσουμε και σχόλια πάνω στο θέμα.
Σε κάθε περίπτωση, η ταινιοκριτική που δημοσιεύτηκε στην Αντιγειτονιά, μας καλύπτει απόλυτα:
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ(μ-λ), Κυριακή 30 Μάη
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ(μ-λ)
ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΗ, 11.00, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΠΑΛ#1: Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΨΗΛΗ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
H ΚΟΚΚΙΝΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΨΗΛΗ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΠΑΛ
Ταυτόχρονα, μέσα από το blog, μέχρι την ημέρα της εκδήλωσης θα γίνει ένα αφιέρωμα-ανασκόπηση στο αντάρτικο κίνημα που έγινε στη χώρα και σε όσα ακολούθησαν.
Από το ηρωϊκό ένοπλο κίνημα, την κατεδάφιση της φεουδαρχίας και του βασιλιά, στη νόμιμη πάλη και την αμφιλεγόμενη "ειρηνευτική συμφωνία", το κόμμα των Μαοϊκών έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις σε εχθρούς και φίλους. Πολλοί προεξόφλησαν τη συνθηκολόγηση τους, όμως η ιστορία αποδείχθηκε γεμάτη εκπλήξεις. Η παραίτηση τους από την κυβέρνηση πέρσυ ξάφνιασε πολλούς και πυροδότησε μια σειρά μαζικών κινητοποιήσεων.
Ακόμα και τώρα, λίγες μέρες μέχρι την εκπνοή της ειρηνευτικής συμφωνίας, στις 28 Μάη, οπότε και "πρέπει" να γραφεί το σύνταγμα της χώρας η κατάσταση παραμένει ρευστή. Το ζήτημα του "ποιός-ποιόν" αναζητάει απάντηση. Και η τύχη της πρώτης επανάστασης του νέου αιώνα δεν έχει κριθεί.
Η γενική απεργία, που πάγωσε τη χώρα για έξι μέρες, έληξε χθες χωρίς να πετύχει το στόχο της (να ρίξει την κυβέρνηση και να γράψει το σύνταγμα της "λαϊκής ομοσπονδιακής δημοκρατίας του Νεπάλ"). Η πορεία της πρωτομαγιάς στην πρωτεύουσα Κατμαντού, συγκέντρωσε πάνω από 500.000 κόσμου, δίνοντας ένα αίσθημα πολιτικής παντοδυναμίας στους Μαοίκούς. Στη συνέχεια, όλα τα αντιδραστικά-φασιστικά στοιχεία βγήκαν στους δρόμους. Υπήρχαν οδομαχίες, πυροβολισμοί, μεγάλες αντι-διαδηλώσεις, συγκρούσεις. Η κυβέρνηση φαίνεται έτοιμη να αναπτύξει το στρατό, αμερικάνοι και ινδοί θέλουν να βάλουν τη μπότα τους στη χώρα. Η κατάσταση μοιάζει ένα βήμα πριν τον εμφύλιο πόλεμο.
Ό,τι και να γίνει (και ίσως γίνει τις επόμενες μέρες), ήδη στη χώρα των Ιμαλαίων έχει γραφτεί ιστορία. Ένας μικρός, ταπεινός λαός που δεν τον γνωρίζαμε καν, έφτασε στα πρόθυρα της εξουσίας, από τα μαύρα σκοτάδια της φεουδαρχίας. Σε μια εποχή που δε σηκώνει όνειρα για άλλες κοινωνίες. Και αυτό κανείς δεν μπορεί να το ξεγράψει. Περισσότερα όμως τις επόμενες ημέρες....
Νεπαλέζοι αγωνιστές τραγουδούνε τη Διεθνή στο Κατμαντού
Ο ΜΑΗΣ ΤΟΥ 36 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/5
Μαρτυρίες και περιγραφή του ιστορικού Αντώνη Λιάκου για τα αιματηρά γεγονότα κατά την πρωτομαγιάτικη απεργία στην Θεσσαλονίκη του 1936.
Η οικονομική κρίση του 1929 είχε ξεκινήσει να φθείρει την οικονομία της Ελλάδας, της οποίας το βάρος κλήθηκε να συγκρατήσει για άλλη μια φορά, η εργατική τάξη. Οι μισθοί τους συρρικνώθηκαν στο μισό, ο αστυνομικός κλοιός γύρω απ'τον συνδικαλισμό έσφιγγε και τα εργατικά αιτήματα αντιμετωπίζονταν με βία.
Σε αυτό το κλίμα τρομοκρατίας και εξαθλίωσης, οι εργάτες συσπειρώθηκαν σε σωματεία, τα οποία σημείωσαν κορύφωση κυρίως στην Θεσσαλονίκη, η οποία αριθμούσε 270 σωματεία. Τα καταστατικά τους έκαναν σαφή λόγο για "Κατάργηση εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο".
Η δικτατορία του Μεταξά αρνήθηκε να συνθηκολογήσει με την αυξανόμενη δύναμη των εργατών, πλησιάζοντας στην τελική έκρηξη.
ΛΑΧΕΙΟΠΩΛΕΣ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30/4
Φωτίζοντας μερικές από τις σημαντικότερες περιόδους του κινήματος στην Ελλάδα, οι "πρωταγωνιστές" του ντοκυμαντέρ αυτού μας δίνουν το πλαίσιο μιας εποχής. Έχει όχι άδικα προβληθεί σε όλους του κινηματικούς χώρους στην Ελλάδα. Το κίνημα των οικοδόμων, τα Ιουλιανά, αλλά και η περίοδος των εργατικών κατακτήσεων μετά τη μεταπολίτευση, ξαναζωντανεύουν μέσα από τις αφηγήσεις των αγωνιστών.
Μια εποχή η οποία κληροδότησε τη "γενιά του Πολυτεχνείου", αλλά και μια έφοδο του λαού που παρόλο που την σταμάτησαν, έδωσε ένα σορό λαϊκά δικαιώματα. Αυτά τα οποία χάνονται σήμερα. Όχι μόνο αυτό αλλά και την εγγραφή του λαϊκού κινήματος στο DNA του εργαζόμενου κόσμου, δημοκρατικές-αντιφασιστικές παραδόσεις, μια διάθεση ορμής και αγώνα που συνδέονται με πολλά νήματα με τους δικούς μας αγώνες.
Γι' αυτό μπορεί τα λαχεία τ' ουρανού να μην "κέρδισαν", όμως ο κόσμος συνεχίζει να τα αγοράζει και σήμερα...
Μια εποχή η οποία κληροδότησε τη "γενιά του Πολυτεχνείου", αλλά και μια έφοδο του λαού που παρόλο που την σταμάτησαν, έδωσε ένα σορό λαϊκά δικαιώματα. Αυτά τα οποία χάνονται σήμερα. Όχι μόνο αυτό αλλά και την εγγραφή του λαϊκού κινήματος στο DNA του εργαζόμενου κόσμου, δημοκρατικές-αντιφασιστικές παραδόσεις, μια διάθεση ορμής και αγώνα που συνδέονται με πολλά νήματα με τους δικούς μας αγώνες.
Γι' αυτό μπορεί τα λαχεία τ' ουρανού να μην "κέρδισαν", όμως ο κόσμος συνεχίζει να τα αγοράζει και σήμερα...
ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΤΟ ΔΝΤ!
Η ΠΡΟΒΟΛΗ "ΔΕΥΤΕΡΕΣ ΜΕ ΛΙΑΚΑΔΑ" ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ ΓΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟ ΔΝΤ (7ΜΜ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ)
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23/4: ΔΕΥΤΕΡΕΣ ΜΕ ΛΙΑΚΑΔΑ
ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΟΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Οι τίτλοι πέφτουν και η ταινία ξεκινάει με μια σκηνή άγριας σύγκρουσης ανάμεσα στους εργάτες που έχουν καταλάβει το ναυπηγείο και στις ισπανικές δυνάμεις καταστολής. Όλο το λιμάνι πλημμυρισμένο από τα δακρυγόνα και τους καπνούς από τα καμένα λάστιχα που οι απεργοί έστησαν για οδοφράγματα. Οι τοίχοι γεμάτοι συνθήματα: “τα ναυπηγεία παλεύουν”, “εργάτες ενωμένοι ποτέ νικημένοι”.
Οι τίτλοι πέφτουν και η ταινία ξεκινάει με μια σκηνή άγριας σύγκρουσης ανάμεσα στους εργάτες που έχουν καταλάβει το ναυπηγείο και στις ισπανικές δυνάμεις καταστολής. Όλο το λιμάνι πλημμυρισμένο από τα δακρυγόνα και τους καπνούς από τα καμένα λάστιχα που οι απεργοί έστησαν για οδοφράγματα. Οι τοίχοι γεμάτοι συνθήματα: “τα ναυπηγεία παλεύουν”, “εργάτες ενωμένοι ποτέ νικημένοι”.
ΔΑΝΕΙΣΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΣΤΗ ΣΦΕΝΤΟΝΑ
ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΑΜΟΡΦΩΣΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟYΝ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ!
Μέτα τις διακοπές του πάσχα, θα αρχίσει να λειτουργεί στη Σφεντόνα δανειστική βιβλιοθήκη. Στην εποχή μας, έχει επιβληθεί στη νεολαία μια γενική αμορφωσιά. Το εκπαιδευτικό σύστημα-κάτεργο και ο αποσπασματικός τρόπος σκέψης που επιβάλλει, έχουν οδηγήσει τη νεολαία όχι μόνο να μη διαβάζει πολιτικά αλλά να μη διαβάζει γενικώς. Από πολιτική και λογοτεχνία μέχρι εφημερίδες ή περιοδικά. Έχουν αποξενώσει από τους νέους τη χαρά της γνώσης, και την όρεξη για αναζήτηση. Ενώ παλιά οι άνθρωποι έκαναν θυσίες για να βρουν πρόσβαση στα βιβλία (είτε λόγω καταστολής είτε λόγω κόστους) σήμερα λίγοι πάνε κόντρα σε αυτή την κατάσταση.
Ταυτόχρονα, το πολιτικό-κινηματικό βιβλίο, ο αριστερός τύπος αλλά και η λογοτεχνία, ψάχνουν να βρουν χώρους έκφρασης και συζήτησης. Θέλοντας λοιπόν αρχικά να μαζέψουμε και να δημιουργήσουμε ένα αρχείο προσιτό σε όποιον το θέλει αλλά και να συμβάλλουμε στον διάλογο που μπορεί να αναπτυχθεί, δημιουργούμε αυτή τη βιβλιοθήκη.
Οποιοσδήποτε θα ήθελε να συμβάλλει σε αυτή την προσπάθεια, αλλά ακόμα και να παρουσιάσει κάποιο βιβλίο ακόμα και αν διαφωνούμε με αυτό, θα μας βρει ανοιχτούς.
Επίσης σύντομα θα υπάρξει νέο πρόγραμμα εκδηλώσεων, και αναλυτική παρουσίαση του μέσα από το ιστολόγιο.
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ
«ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ-ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ»
Ομιλητές:
Δημήτρης Μάνος (μέλος του συλλόγου Αριστοτέλης)
Τσόκας Σωτήρης (συνδικαλιστής δάσκαλος )
Πέμπτη 18/03/2010
Ώρα 18:00
Στόν πύργο του παιδαγωγικού (στην μεγάλη αίθουσα του ισογείου)
Θα ακολουθήσει εντεχνο-λαϊκή βραδιά στο φουαγιέ του πύργου
Η δεύτερη ταινία της Α. Δημητρίου αναφέρεται στα βουνά της ελεύθερης Ελλάδας και στα ξερονήσια.
Αντίθετα με την Ψυχή Βαθιά που χειροκροτήθηκε και στηρίχθηκε από την κυρίαρχη διανόηση, η Ζωή στους Βράχους έδειξε να περνά "απαρητήρητη", από τα μέσα ενημέρωσης, όχι όμως και από τον κόσμο.
Ο λόγος είναι ότι η ταινία παίρνει θέση, και δεν αποδέχεται την επίσημη εκδοχή της "εθνικής ομοψυχίας", της "τραγωδίας για όλες τις πλευρές", και του "διχασμού".
Αντίθετα, αναγνωρίζει το δίκιο ενός λαού που τον κατέστειλαν οι συνεργάτες των γερμανών και ο αγγλο-εμρικάνικος στρατός επειδή πολέμησε τους κατακτητές και ζήτησε έναν κόσμο ισότητας. Και αναγνωρίζει το δικαίωμα του λαού να πάρει τα όπλα και να επαναστατήσει.
Αυτό καριβώς το διακίωμα αφαιρούν οι οπαδοί της "μη βίας" και της "ουδετερότητας". Η ιστορία όμως δε θα ανήκει ποτέ σε αυτούς που ανέχονται τις αλυσίδες αλλά σε αυτούς που τις σπάνε.
Ας δώσουμε όμως το λόγο στη δημιουργό, μέσα από τη συνέντευξη της στο Ριζοσπάστη:
ΠΕΜΠΤΗ 11/3: ΜΝΗΜΕΣ ΔΕΓΚΤΖΗΔΩΝ
Η ιστορία της Ξάνθης ειδωμένη από την αθέατη της πλευρά.
Ξάνθη 2005. Ένας ηλικιωμένος άντρας γύρω στα 80, παλιός δεγκτζής (καπνεργάτης) στο επάγγελμα, περιπλανιέται μέσα στους χώρους ενός παροπλισμένου καπνομάγαζου το οποίο σύντομα θα αλλάξει μορφή και λειτουργία. Αναζητώντας τις μνήμες τις δικές του, αναζητά και εικόνες της πόλης που χάθηκαν, μέσα από το «βίο» του βιομηχανικού μνημείου. Τις μνήμες του αυτές θα τις αποτυπώσει σʼ ένα γράμμα. Παραλήπτης, ο γιος του, αρχιτέκτονας σε γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών το οποίο έχει αναλάβει τη «μετάλλαξη» του βιομηχανικού μνημείου σε πολιτιστικό κέντρο ποικίλων δραστηριοτήτων.
Το ντοκιμαντέρ επιχειρεί να αποτυπώσει τη χρονική «διαδρομή» ενός βιομηχανικού συγκροτήματος καπναποθηκών στην Ξάνθη, δίνοντας παράλληλα τη σκιαγράφηση των σημαντικότερων χρονικών στιγμών στην πορεία της πόλης από τα τέλη του 19ου μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα.
Πέρα από την περιγραφή των γεγονότων του παρελθόντος, στόχος του ντοκιμαντέρ είναι να θέσει ερωτήματα σχετικά με το κατά πόσο η «μνήμη» ενός βιομηχανικού συγκροτήματος εντάσσεται και φιλτράρεται στη συλλογική μνήμη της κοινωνίας που το περιβάλλει, καθώς επίσης και τους τρόπους και το βαθμό που αυτή η κοινωνία επιλέγει να επέμβει και να διαχειριστεί τα βιομηχανικά μνημεία, επαναπροσδιορίζοντας έτσι τη σχέση της με αυτά.
Μεγάλο τμήμα του σεναρίου της ταινίας βασίζεται στο βιβλίο του Στέφανου Ιωαννίδη «Οι Δεγκτζήδες και άλλα διηγήματα».
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 10/3 ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ
ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΟ ΒΑΛΤΟ ΣΤΙΣ 21:00
Λόγω της πορείας των πρωτοβάθμιων σωματείων, αναβάλλουμε την προβολή της ταινίας για τις 21:00.
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ 7η ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ: ΚΡΙΣΗ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 5 ΜΑΡΤΗ 18:ΟΟ
Η τελική φάση της Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ(μ-λ) αναβλήθηκε για τις 27-28-29 Μάρτη, για να δωθεί επιπλέον χρόνος για την ολοκλήρωση των ανοιχτών συζητήσεων.
ΠΕΜΠΤΗ 4/3, 21:00: ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΟ ΒΑΛΤΟ
Αυτή η ανεξάρτητη παραγωγή, γυρισμένη στο χέρι και με επίκεντρο τον απλό άνθρωπο, τις αγωνίστριες της Αντίστασης, έχει προβληθεί σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Γιατί όμως ο κόσμος θέλει να ασχοληθεί ξανά με πράγματα ίσως, γνωστά ή χιλιοειπωμένα; Και τι έχει να προσφέρει σήμερα μια ιστορία η οποία "έχει λήξει";
Για να δώσουμε όμως το λόγο στην ίδια, μέσω της απάντησης της στον Παύλο Καγιό:
Σε ένα μικρό κείμενό της που κυκλοφόρησε ενόψει της προβολής της ταινίας, η Αλίντα Δημητρίου εξηγεί την απόφασή της να καταπιαστεί με το συγκεκριμένο θέμα: «Πριν από μερικά χρόνια στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Καλαμάτας παίχτηκε ένα ντοκιμαντέρ που αναφερόταν σε ένα κορυφαίο πολιτικό γεγονός, στην Επανάσταση των Γαριφάλων στην Πορτογαλία. Με εντυπωσίασε για δύο λόγους. Ο ένας, ο πιο σημαντικός, γιατί ήταν πολιτικό ντοκιμαντέρ και ο δεύτερος γιατί η παραγωγή του ήταν χαμηλού κόστους. Ο συνδυασμός αυτών των δύο με έκανε να αναρωτηθώ: Γιατί όχι και εμείς; Η πολιτική περίοδος που με έτρωγε ήταν το 1940-1950. Μια περίοδος από την οποία είχα βιώματα αλλά και που διαμορφώθηκε η πολιτική μου οπτική. Και δεν άλλαξα ακριβώς όπως δεν αλλάζεις –σε καμιά περίπτωση– τον πρώτο σου έρωτα».
Ζούμε σε μια περίοδο που η ιστορία ξαναγράφεται. Ξαναγράφεται για να σβήσει την ιστορική μνήμη του λαού μας, για να ξεχάσει ότι κάποτε όρθωσε το ανάστημα του απέναντι στην φτώχεια, τον πόλεμο, την αδικία, το φασισμό, την πείνα, την κατοχή. Η ιστορία αυτή επιβίωσε παρά την πλύση εγκεφάλου που επέβαλλαν στο λαό, την προπαγάνδα για τους ληστές, τους εαμοβούλγαρους, το παιδομάζωμα και τα κονσερβοκούτια. Επιβίωσε στόμα με στόμα, γενιά με γενιά, παρόλο που για δεκαετίες ήταν μια απαγορευμένη συζήτηση, ένα γεγονός που δε συνέβη ποτέ. Επιβίωσε στην αναγκαστική προσφυγιά στις Ανατολικές χώρες, στα ξερονήσια, στις φυλακές. Και αναγεννιέται κάθε φορά που ο λαός βγαίνει στο δρόμο. Και αν κάποια στιγμή η Εθνική Αντίσταση αναγνωρίστηκε, αυτό έγινε υπό το βάρος των λαϊκών αγώνων.
Και όπως συμβαίνει με όλα τα κεκτημένα, σήμερα τίποτε δε θεωρείται δεδομένο. Κι αν αυτές οι γυναίκες που ήταν χωρίς φωνή μπόρεσαν τελικά να μιλήσουν, κι αν αυτά τα γεγονότα δεν τα έσβησαν με σφουγγάρι οι κυρίαρχοι του κόσμου όπως τόσα άλλα, είναι γιατί βρέθηκαν άνθρωποι να τις ακούσουν.
Για να δώσουμε όμως το λόγο στην ίδια, μέσω της απάντησης της στον Παύλο Καγιό:
«πριν από 15 χρόνια, όταν έψαχνα θέμα για ντοκιμαντέρ, ήρθα σε επαφή με έναν ‘‘επώνυμο’’, αλλά αυτός ζούσε από τις δάφνες του μύθου του κι εγώ σκέφτηκα: ‘‘Τι δουλειά έχω με τέτοιους ανθρώπους; Καμιά. Εγώ είμαι πάντα με τους ξυπόλητους’’. Και κίνησα γη και ουρανό για να τους βρω» και συμπληρώνει: «Καθετί πολιτικό με ενδιαφέρει από τα μικρά μου χρόνια. Κι αν δεν μπήκα στην Αντίσταση στα χρόνια της Κατοχής, είναι γιατί ήμουν πιτσιρίκα 12 χρόνων. Ετσι, αποφάσισα να κάνω αυτό το ντοκιμαντέρ για την ανώνυμη, άγνωστη γυναίκα της Εθνικής Αντίστασης, αυτή που δεν υπάρχει σε καμιά επίσημη ιστορία». Γι’ αυτές τις γυναίκες η Αλίντα Δημητρίου, σε άλλη συνέντευξή της που έδωσε αυτές τις ημέρες, λέει: «Βρήκα τις γυναίκες εκείνες που έφτιαξαν Ιστορία. Ολες εκείνες που περπατάνε πλάι μας στις πλατείες, στην αγορά, στα μανάβικα και δεν έχουμε ιδέα για ό,τι έκαναν, και αυτό γιατί ποτέ δεν ζήτησαν τίποτα. Απλά ξόδεψαν τα νιάτα τους για την πατρίδα τους και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, δεν το μετάνιωσαν και είναι έτοιμες να ξανακάνουν το ίδιο. Και ας έχουν ψυχικές διαταραχές, ας είναι μερικές κουφές, ας έχουν ακόμη μερικές στο σώμα τους βόλια, ας βγάζουν έρπη όταν κάνουν αναμνηστικές εκδρομές. Μια από αυτές μου είπε: ‘‘Κοιμάμαι και ξυπνάω με τον θάνατο. Βλέπω στον ύπνο μου ότι με σκεπάζουν με χώμα”».
Σε ένα μικρό κείμενό της που κυκλοφόρησε ενόψει της προβολής της ταινίας, η Αλίντα Δημητρίου εξηγεί την απόφασή της να καταπιαστεί με το συγκεκριμένο θέμα: «Πριν από μερικά χρόνια στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Καλαμάτας παίχτηκε ένα ντοκιμαντέρ που αναφερόταν σε ένα κορυφαίο πολιτικό γεγονός, στην Επανάσταση των Γαριφάλων στην Πορτογαλία. Με εντυπωσίασε για δύο λόγους. Ο ένας, ο πιο σημαντικός, γιατί ήταν πολιτικό ντοκιμαντέρ και ο δεύτερος γιατί η παραγωγή του ήταν χαμηλού κόστους. Ο συνδυασμός αυτών των δύο με έκανε να αναρωτηθώ: Γιατί όχι και εμείς; Η πολιτική περίοδος που με έτρωγε ήταν το 1940-1950. Μια περίοδος από την οποία είχα βιώματα αλλά και που διαμορφώθηκε η πολιτική μου οπτική. Και δεν άλλαξα ακριβώς όπως δεν αλλάζεις –σε καμιά περίπτωση– τον πρώτο σου έρωτα».
Ζούμε σε μια περίοδο που η ιστορία ξαναγράφεται. Ξαναγράφεται για να σβήσει την ιστορική μνήμη του λαού μας, για να ξεχάσει ότι κάποτε όρθωσε το ανάστημα του απέναντι στην φτώχεια, τον πόλεμο, την αδικία, το φασισμό, την πείνα, την κατοχή. Η ιστορία αυτή επιβίωσε παρά την πλύση εγκεφάλου που επέβαλλαν στο λαό, την προπαγάνδα για τους ληστές, τους εαμοβούλγαρους, το παιδομάζωμα και τα κονσερβοκούτια. Επιβίωσε στόμα με στόμα, γενιά με γενιά, παρόλο που για δεκαετίες ήταν μια απαγορευμένη συζήτηση, ένα γεγονός που δε συνέβη ποτέ. Επιβίωσε στην αναγκαστική προσφυγιά στις Ανατολικές χώρες, στα ξερονήσια, στις φυλακές. Και αναγεννιέται κάθε φορά που ο λαός βγαίνει στο δρόμο. Και αν κάποια στιγμή η Εθνική Αντίσταση αναγνωρίστηκε, αυτό έγινε υπό το βάρος των λαϊκών αγώνων.
Και όπως συμβαίνει με όλα τα κεκτημένα, σήμερα τίποτε δε θεωρείται δεδομένο. Κι αν αυτές οι γυναίκες που ήταν χωρίς φωνή μπόρεσαν τελικά να μιλήσουν, κι αν αυτά τα γεγονότα δεν τα έσβησαν με σφουγγάρι οι κυρίαρχοι του κόσμου όπως τόσα άλλα, είναι γιατί βρέθηκαν άνθρωποι να τις ακούσουν.
ΜΑΡΤΙΟΣ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΣΤΗ ΣΦΕΝΤΟΝΑ
Ο Μάρτιος είναι αφιερομένος στο πολιτικό ντοκυμαντέρ αλλά και στο γυναικείο ζήτημα.
Τα δύο ντοκυμαντέρ της Αλίντας Δημητρίου για τις γυναίκες στην Αντίσταση, τον εμφύλιο και την εξορία, περιγράφουν την ένδοξη δεκαετία του λαϊκού κινήματος, τις διώξεις και την ήττα του. Προβλήθηκαν σε όλη την Ελλάδα και γνώρισαν καθολική αποδοχή.
Οι "Μνήμες Δεγκτζήδων" της Μαρίας Πετρά, ζωντανεύουν μέσα από την αφήγηση ενός 80χρονου καπνεργάτη την μνήμη ενός βιομηχανικού συγκροτήματος.
Μέσα από συγκλονιστικές μαρτυρίες, οι δύο σκηνοθέτιδες δείχνουν την ιστορία του λαού μας, σε μία περίοδο που θέλουν να του ξεριζώσουν την ιστορική του μνήμη.
Αναλυτικές κριτικές, οπτικό υλικό και άλλα θα αναρτηθούν σύντομα στο blog.
ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ 7Η ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΚΚΕ(μ-λ)
Με πρωτοβουλία της σπουδάζουσας του ΚΚΕ(μ-λ), θα διοργανωθούν δύο ανοικτές συζητήσεις για την Αριστερά, που είναι το κύριο θέμα της 7ης Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ(μ-λ) και τελειώνει στις 12-13-14 Μάρτη στην Αθήνα.
Η πρώτη (Παρασκευή 26 Φλεβάρη στις 18:00) θα ασχοληθεί με το ζήτημα του διεθνούς κινήματος.
Θα επιχειρήσει να ανοίξει το ζήτημα του διεθνούς επαναστατικού κινήματος, των προχωρημάτων και των αδυναμιών του. Μέσα από αναφορές στις ζώνες των θυελλών, στο Νεπάλ, την Ινδία και άλλες περιπτώσεις θα παρακινήσει μια κουβέντα για το παρελθόν το μέλλον και τη σημασία αυτών των κινημάτων, που αμφισβητούν το μονόδρομο του καπιταλισμού και το ανέφικτο της επανάστασης και του σοσιαλισμού.
Επίσης θα καταπιαστεί με τη Νέα Ευρωπαϊκή Αριστερά, όπως εκφράζεται στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Πορτογαλία. Εγχειρήματα που γνώρισαν αποθεωτικές κριτικές, δεν αποτελούν όμως παρά το ξαναζέσταμα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Η δεύτερη συζήτηση (Παρασκευή 5 Μάρτη στις 18:00) θα αφορά το ζήτημα της κρίσης του κεφαλαίου και τον πολιτική της επίθεσης στο λαό, το Μέτωπο Αντίστασης και την ανεπάρκεια της υφιστάμενης αριστεράς.
Η πρώτη (Παρασκευή 26 Φλεβάρη στις 18:00) θα ασχοληθεί με το ζήτημα του διεθνούς κινήματος.
Θα επιχειρήσει να ανοίξει το ζήτημα του διεθνούς επαναστατικού κινήματος, των προχωρημάτων και των αδυναμιών του. Μέσα από αναφορές στις ζώνες των θυελλών, στο Νεπάλ, την Ινδία και άλλες περιπτώσεις θα παρακινήσει μια κουβέντα για το παρελθόν το μέλλον και τη σημασία αυτών των κινημάτων, που αμφισβητούν το μονόδρομο του καπιταλισμού και το ανέφικτο της επανάστασης και του σοσιαλισμού.
Επίσης θα καταπιαστεί με τη Νέα Ευρωπαϊκή Αριστερά, όπως εκφράζεται στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Πορτογαλία. Εγχειρήματα που γνώρισαν αποθεωτικές κριτικές, δεν αποτελούν όμως παρά το ξαναζέσταμα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Η δεύτερη συζήτηση (Παρασκευή 5 Μάρτη στις 18:00) θα αφορά το ζήτημα της κρίσης του κεφαλαίου και τον πολιτική της επίθεσης στο λαό, το Μέτωπο Αντίστασης και την ανεπάρκεια της υφιστάμενης αριστεράς.
AΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΙ 25/2 ΣΤΙΣ 19:00
ΛΟΥΦΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ
Η κλασσική ταινία του Νίκου Περάκη, μας μεταφέρει χιομοριστικά στα χρόνια της χούντας, μέσα από τις ξεκαρδιστικές καταστάσεις της και τις άριστες ερμηνείες.Από τη μία ταινία δεν κάνει κάποια βαθιά τομή στα αίτια της χούντας και την πολιτική κατάσταστη του κινήματος στην Ελλάδα. Άπλα αρκείται στο να παρατηρεί τη σκληρότητα και τη γελοιότητα του καθεστώτος. Από την άλλη γυρισμένη σε μια εποχή (1984) που τα λουριά απέναντι στην προοδευτική τέχνη χαλάρωσαν, ξεστομίζει αρκετές αλήθειες. Την αμερικανοκρατία, την καταστολή ανθρώπων και ιδεών, την αντικομμουνιστική προπαγάνδα, αλλά κυρίως την απόγνωση του απλού ανθρώπου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)