Στις 15 Απριλίου του 1920, δυο άντρες ληστεύουν και δολοφονούν τον ταμία και έναν φρουρό του εργοστασίου κατασκευής παπουτσιών Slatter and Morrill, αποσπώντας $15.776.Τρεις εβδομάδες αργότερα οι ιταλοί μετανάστες και διακεκριμένοι αναρχικοί Nicola Sacco και Bartolomeo Vanzetti, κατηγορούνται και συλλαμβάνονται για το έγκλημα, παρά τις σχεδόν ανύπαρκτες αποδείξεις εναντίον τους. Μετά από μια δίκη επτά εβδομάδων, οι Sacco και Vanzetti κρίνονται ένοχοι, με περιστασιακές ενδείξεις, για φόνο και καταδικάζονται σε θάνατο. Επτά χρόνια αργότερα, παρά από πολυπληθείς εφέσεις και την τεράστια δημόσια κατακραυγή, εκτελούνται αμφότεροι για τα «εγκλήματά τους».
Σήμερα το σύστημα θωρακίζεται απέναντι στον εχρθό-λαό, στοχοποιόντας κάθε πολιτικό χώρο που τολμάει να αμφισβητεί την κυριαρχία του. Κατασκευάζει τρομονόμους και κουκουλονόμους καταργόντας κάθε στοιχειώδες νομικό δικαίωμα, συλλαμβάνει συνδικαλιστές φοιτητές με πράσινα παπούτσια και κατασκευάζει ψεύτικα κατηγορητήρια. Στοχοποιεί πολιτικούς χώρους, ενθαρρύνει τις φασιστικές-παρακρατικές ομάδες, κάνει τα στραβά μάτια για επιθέσεις σε κινηματικούς χώρους, αγωνιστές, στέκια. Απολύει και σακατεύει συνδικαλιστές. Παρακολουθεί κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας, σε ποιόν τηλεφωνούμε, τι email στέλνουμε, τι κουβαλάμε στις τσάντες μας. Έχει ήδη συντάξει δικογραφίες για τους πρωτοπόρους αγωνιζόμενους αγρότες. Και δε διστάζει να σε δολοφονήσει ακόμα και αν πίνεις μπύρα στα Εξάρχεια και πεις μια κουβέντα παραπάνω.
Πόσο άσχετα είναι αυτά με την κρίση του καπιταλισμού και την άνοδο του κινήματος; Αφορούνε μόνο κάποιους πολιτικούς χώρους ή συνολικά το δικαίωμα του λαού να αγώνιζεται ειδικά σε μια περίοδο που οι μαύρες μέρες που του ετοίμαζαν έχουν ήδη έρθει; Μπορεί και πρέπει το ζήτημα της ποινικοποίησης μιας αγωνιστικής ιδεολογίας να γίνει υπόθεση του λαικού κινήματος;
