Ουρουγουάη, έτος 1970. Όπως και σε πολλές άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, ο κλοιός "προστασίας" των Αμερικάνων ιμπεριαληστών, σφίγγει όλο και περισσότερο, με άμεσες παρεμβάσεις ή με επιβολή πολιτικών που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της μεγάλης υπερδύναμης.
Τα τοπικά πολιτεύματα αστικής δημοκρατίας παρεκτρέπονται, με τάσεις φασιστικοποίησης που αγκαλιάζει όλους τους θεσμούς της κοινωνίας. Ταυτόχρονα, γεννιούναται κινήματα γκεβαρικής έμπνευσης, όπως οι Τουπαμάρος, που υποστηρίζουν το αντάρτικο της πόλης και έχουν πλατιά απήχηση στους κόλπους των καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων.
Η απαγωγή ενός Αμερικανού "συμβούλου" και η εξέλιξή της αναδεικνύει όλες τις πτυχές ενός καθεστώτος, που εξυπηρετεί πιστά τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά του σε μια εξαρτημένη χώρα, εξετάζει τα πλοκάμια της διαιώνισης, της εξάρτισης και της φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής, την άνθιση του παρακράτους και τους στενούς δεσμούς του με τιις αστυνομικές αρχές και την εξουσία.
Ένας κώδωνας κινδύνου, που προαναγγέλλει τί θα μπορούσε να συμβεί και στη δική μας χώρα αν δεν αντισταθούμε και δεν τους σταματήσουμε.
