ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Με αφορμή την αιματηρή καταστολή της αποστολής FREE GAZA, από τους Ισραηλινούς κομάντος, αναδημοσιεύουμε ένα σύντομο ιστορικό για το Παλαιστινιακό ζήτημα, που εκθέτει κάποιες από τις σηματνικότερες πλευρές του ζητήματος. Το κείμενο είχε γραφτεί για μια εκδήλωση των Αγωνιστικών Κινήσεων, την περίοδο των Ισραηλινών βομβαρδισμών στη Γάζα, το 2008.

ΕΝΑΡΞΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΣΤΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΗΘΗΚΗΣ

Έχοντας συγκεντρώσει τα πρώτα της βιβλία, η δανειστική μας βιβλιοθήκη είναι ανοιχτή για όποιον θέλει να τη χρησιμοποιήσει (ή να την ενισχύσει).
Στην αντίστοιχη σελίδα βρίσκεται ο κατάλογος βιβλίων με τους τίτλους που έχουν συγκεντρωθεί μέχρι στιγμής.

ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΑΣΙΑ

Ένα γεγονός που ανέδειξε η τελευταία μας συζήτηση είναι το κενό πληροφόρησης και ενημέρωσης για τα επαναστατικά ένοπλα κινήματα στη Νοτιανατολική Ασία, είναι η έλλειψη πληροφόρησης, το γεγονός ότι όλα αυτά τα γεγονότα είναι σαν να μην υπάρχουν.

Γενικά η κάνουλα της πληροφόρησης είναι κλειστή, όχι μόνο από τα επίσημα ΜΜΕ, αλλά δυστυχώς και από τις εφημερίδες της αριστεράς. Υπάρχουν όμως κάποια διαθνή site, όπως και κάποια μεταφρασμένα κείμενα στην Προλεταριακή Σημαία, που δίνουν μια εικόνα για τις εξελίξεις και τις πολιτικές απόψεις που υπάρχουν στο κίνημα. Όλα αυτά και κάθε σημαντική πληροφορία, θα τα δημοσεύουμε στη χωριστή σελίδα μέσα στο blog.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29/5 ΒΑΤΤLE IN SEATTLE

Μια ταινία που θα δώσει αφορμή για συζητήσεις..περί ΜΚΟ, συναισθηματισμού, και τη χρήση βίας ή όχι και με ποιά μορφή?

Το 1999 , 5 ημέρες συντάραξαν το κόσμο καθώς δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτων κατέλαβαν τους δρόμους του Seattle για να διαμαρτυρηθούν για τη World Trade Organization (WTO). Περιβαντολόγοι, δικηγοροι, συνδικάτα, φοιτητές, αναρχικοί και ειρηνιστές, όλοι μαζί ενωμενοι ζητωντας να δοθει προσοχη στο πως οι νόμοι του WTO επηρεαζουν τη δημοκρατία σε όλο κόσμο. Αναμεσα τους ο Django (Andre Benjamin), η Σαμ (Jennifer Carpenter), ο Lou (Michelle Rodriguez) και ο Jay (Martin Henderson). Ενωμενοι στην επιθυμια τους να ακουστούν και κανουν τη διαφορά, γι αυτους τους διαδηλωτες, ήταν κατι πολυ προσωπικό και τα ρισκα που πηραν ανωτερα ακομα και απο τα πολιτικα . Μια ειρηνικη επιδειξη με σκοπο να σταματήσει την ομιλια του WTO σταδιακά μετατρεπεται σε σφαγη και και οδηγεί σε υψηλου κινδίνου και έκτακτης αναγκης καταστάσεις . Στους δρομους επικρατει χαος, το WTO παραλυει. Εγκλωβισμενοι στα διασταυρωμενα πυρα βρισκονται οι κατοικοι του Σιατλ, ενω περικυκλωμενος βρίσκεται και ο Δημαρχος (Ray Liotta), ενας σκληροτράχηλος αστυνομικος στους δρομους (Woody Harrelson) και η εγκυμονουσα συζυγος του (Charlize Theron)..

ΜΙΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΤΑΙΝΙΟΚΡΙΤΙΚΗ

Γενικά μέσα από το blog αυτό, συνηθίζουμε να δημοσιεύουμε την άποψη μας για τις ταινίες που προβάλουμε. Ειδικά στην ταινία  "Beneath Everest", υπήρξαν διαφωνίες στη συζήτηση. Εμείς δεν "κρύψαμε" ότι διαφωνούμε σοβαρά με την ταινία, γιατί κινείται στη λογική του "σάντουϊτς" (ο "'αμαχος πλυθησμός" υποφέρει από τη βία και των δύο), εξισώνοντας το λαϊκό αγώνα του νεπαλέζικου λαού και των μαοϊκών, με το βασιλικό στρατό που υπεράσπιζε τη φeουδαρχία και το σύστημα των καστών και της φεουδαρχίας.

Αυτή η βία, των μαοϊκών που "δε σέβονται" τα ανθρώπινα δικαιώματα, ήταν που εξασφάλισε το γκρέμισμα της μοναρχίας μετά από 240 χρόνια. Αυτή τη βία που οδήγησε στην "δημοκρατία", που τάχα σέβονται ο ΟΗΕ, οι ΜΚΟ, και οι ρεφορμιστές που προωθούν και χρηματοδοτούν "ανεξάρτητα" ντοκυμαντέρ (πάντα με την άποψη του "σάντουιτς").

Στην πιο επίμαχη σκηνή της ταινίας, επί πολλή ώρα προβάλλονται συνεντεύξεις συγγενών θυμάτων των μαοϊκών, που συμμετείχαν στην "επιτροπή άμυνας του χωριού" (= τάγμα ασφαλείας του χωριού). Η ίδια η ταινία, ομολογεί σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα, ώστε ο θεατής να μην το παρατηρήσει, ότι οι παρακρατικοί λίντσαραν και δολοφονούσαν κόσμο. Στηρίζοντας ένα καθυστέρημενο κοινωνικό σύστημα, που καθιστούσε ανθρώπους κατώτερους από άλλους, επειδή είναι νταλίτ,  ακτήμονες, ή γυναίκες. Που απαγόρευε μέχρι και να ακουμπήσουν ή να παντρευτούν άτομα από ανώτερες κάστες. Ανάμεσα σε αυτά λοιπόν τα αντιμαχόμενα μέρη, κρατάσει την ύπουλη και δήθεν "αντικειμενική" στάση το ντοκυμαντέρ αυτό. Ωμή ομολογία του ποιόν υπηρετούν αυτοί οι άνθρωποι, είναι η άποψη του υπέυθυνου του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα: "Στην ιστορία του Νεπάλ, τα 10 χρόνια του εμφυλίου ήταν η περίοδος της μεγαλύτερης παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων" Αφήνοντας στο απυρόβλητο 240 χρόνια μοναρχίας, σκοταδιού, φτώχειας και καταπίεσης!
Η εξίσωση της βίας των από πάνω με την βία των από κάτω, είναι η γραμμή όλων αυτών που φοβούνται την κοινωνική αλλαγή. Με την "ευαισθησία" τους,  αφαιρούν το δικαίωμα των λαών στην επανάσταση, εώς και στο πιο σάπιο και καθυστερημένο καθεστώς. Είναι αυτοί που αύριο θα κλαίνε, για το δράμα των φτωχών φυλών της Ινδίας, και σήμερα εξισώνουν τη βία των μαοϊκών με τις ορδές του ινδικού στρατού.

Σε κάθε περίπτωση, εμείς προσυπογράφουμε την άποψη ενός μαοϊκού αντάρτη που μιλάει στο ντοκυμαντέρ:
"ΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΟΠΛΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΜΕ ΤΑ ΟΠΛΑ"

Θα θέλαμε φυσικά να διαβάσουμε και σχόλια πάνω στο θέμα.

Σε κάθε περίπτωση, η ταινιοκριτική που δημοσιεύτηκε στην Αντιγειτονιά, μας καλύπτει απόλυτα:

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ(μ-λ), Κυριακή 30 Μάη

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ(μ-λ)
ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΗ, 11.00, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΠΑΛ #2: ΛΑΛ ΣΑΛΑΜ!



ΛΑΛ ΣΑΛΑΜ!

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΠΑΛ

Με αφορμή τις κρίσιμες εξελίξεις στο Νεπάλ, προβάλλουμε στη Σφεντόνα την ταινία Beneath Everest, ένα από τα λίγα ντοκυμαντέρ (πρόσφατα γυρισμένο) για την ένοπλο κίνημα στη χώρα., όπως και βίντεο από τις τεράστιες κινητοποιήσεις  που γίνονται τώρα.

Ταυτόχρονα, μέσα από το blog, μέχρι την ημέρα της εκδήλωσης θα γίνει ένα αφιέρωμα-ανασκόπηση στο αντάρτικο κίνημα που έγινε στη χώρα και σε όσα ακολούθησαν. 

Από το ηρωϊκό ένοπλο κίνημα, την κατεδάφιση της φεουδαρχίας και του βασιλιά, στη νόμιμη πάλη και την αμφιλεγόμενη "ειρηνευτική συμφωνία", το κόμμα των Μαοϊκών έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις σε εχθρούς και φίλους. Πολλοί προεξόφλησαν τη συνθηκολόγηση τους, όμως η ιστορία αποδείχθηκε γεμάτη εκπλήξεις. Η παραίτηση τους από την κυβέρνηση πέρσυ ξάφνιασε πολλούς και πυροδότησε μια σειρά μαζικών κινητοποιήσεων.

Ακόμα και τώρα, λίγες μέρες μέχρι την εκπνοή της ειρηνευτικής συμφωνίας, στις 28 Μάη, οπότε και "πρέπει" να γραφεί το σύνταγμα της χώρας η κατάσταση παραμένει ρευστή. Το ζήτημα του "ποιός-ποιόν" αναζητάει απάντηση. Και η τύχη της πρώτης επανάστασης του νέου αιώνα δεν έχει κριθεί.
Η γενική απεργία, που πάγωσε τη χώρα για έξι μέρες, έληξε χθες χωρίς να πετύχει το στόχο της (να ρίξει την κυβέρνηση και να γράψει το σύνταγμα της "λαϊκής ομοσπονδιακής δημοκρατίας του Νεπάλ"). Η πορεία της πρωτομαγιάς στην πρωτεύουσα Κατμαντού, συγκέντρωσε πάνω από 500.000 κόσμου, δίνοντας ένα αίσθημα πολιτικής παντοδυναμίας στους Μαοίκούς. Στη συνέχεια, όλα τα αντιδραστικά-φασιστικά στοιχεία βγήκαν στους δρόμους. Υπήρχαν οδομαχίες, πυροβολισμοί, μεγάλες αντι-διαδηλώσεις, συγκρούσεις. Η κυβέρνηση φαίνεται έτοιμη να αναπτύξει το στρατό, αμερικάνοι και ινδοί θέλουν να βάλουν τη μπότα τους στη χώρα. Η κατάσταση μοιάζει ένα βήμα πριν τον εμφύλιο πόλεμο.

Ό,τι και να γίνει (και ίσως γίνει τις επόμενες μέρες), ήδη στη χώρα των Ιμαλαίων έχει γραφτεί ιστορία. Ένας μικρός, ταπεινός λαός που δεν τον γνωρίζαμε καν, έφτασε στα πρόθυρα της εξουσίας, από τα μαύρα σκοτάδια της φεουδαρχίας. Σε μια εποχή που δε σηκώνει όνειρα για άλλες κοινωνίες. Και αυτό κανείς δεν μπορεί να το ξεγράψει. Περισσότερα όμως τις επόμενες ημέρες....

Νεπαλέζοι αγωνιστές τραγουδούνε τη Διεθνή στο Κατμαντού

 


Ο ΜΑΗΣ ΤΟΥ 36 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/5


Μαρτυρίες και περιγραφή του ιστορικού Αντώνη Λιάκου για τα αιματηρά γεγονότα κατά την πρωτομαγιάτικη απεργία στην Θεσσαλονίκη του 1936.

Η οικονομική κρίση του 1929 είχε ξεκινήσει να φθείρει την οικονομία της Ελλάδας, της οποίας το βάρος κλήθηκε να συγκρατήσει για άλλη μια φορά, η εργατική τάξη. Οι μισθοί τους συρρικνώθηκαν στο μισό, ο αστυνομικός κλοιός γύρω απ'τον συνδικαλισμό έσφιγγε και τα εργατικά αιτήματα αντιμετωπίζονταν με βία.

Σε αυτό το κλίμα τρομοκρατίας και εξαθλίωσης, οι εργάτες συσπειρώθηκαν σε σωματεία, τα οποία σημείωσαν κορύφωση κυρίως στην Θεσσαλονίκη, η οποία αριθμούσε 270 σωματεία. Τα καταστατικά τους έκαναν σαφή λόγο για "Κατάργηση εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο".

Η δικτατορία του Μεταξά αρνήθηκε να συνθηκολογήσει με την αυξανόμενη δύναμη των εργατών, πλησιάζοντας στην τελική έκρηξη.