Ο Τσόου επιστρέφει από τη Σινγκαπούρη, όπου εργαζόταν ως συγγραφέας,
στο Χονγκ Κονγκ, και νοικιάζει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο Oriental με
τον αριθμό 2047, ακριβώς απέναντι δηλαδή από το δωμάτιο με τον αριθμό
2046. Ο αριθμός 2046 έχει ιδιαίτερη σημασία για τον πρωταγωνιστή, καθώς
συναντιόταν σε δωμάτιο ξενοδοχείου με τον μεγάλο έρωτα της ζωής του, που
όμως δεν ευδοκίμησε ποτέ και στην οποία ο Τσόου είναι ακόμα
προσκολλημένος. Καθώς η ταινία εξελίσσεται, παρακολουθούμε τις σχέσεις
του Τσόου με διάφορες γυναίκες, που όμως δεν καταφέρνουν να τον κάνουν
να την ξεχάσει. Παράλληλα, ο Τσόυ ξεκινάει να γράφει ένα φουτουριστικό
μυθιστόρημα με τον τίτλο 2046. Το 2046 είναι η χρονιά που οι επιβάτες
μιας παράξενης αμαξοστοιχίας ταξιδεύουν προς αναζήτηση των χαμένων τους
αναμνήσεων. Είναι μια ιστορία που με αφετηρία το μέλλον γίνεται ο
σταθμός επιστροφής στο παρελθόν του Τσόου, ένα παρελθόν από το οποίο δεν
μπορεί να αποκοπεί, και εξελίσσεται σε μια καταγραφή των προσωπικών του
βιωμάτων που θα τον οδηγήσουν στη διαμόρφωση της προσωπικής του
μελλοντικής ιστορίας.
