Ταυτόχρονα, μέσα από το blog, μέχρι την ημέρα της εκδήλωσης θα γίνει ένα αφιέρωμα-ανασκόπηση στο αντάρτικο κίνημα που έγινε στη χώρα και σε όσα ακολούθησαν.
Από το ηρωϊκό ένοπλο κίνημα, την κατεδάφιση της φεουδαρχίας και του βασιλιά, στη νόμιμη πάλη και την αμφιλεγόμενη "ειρηνευτική συμφωνία", το κόμμα των Μαοϊκών έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις σε εχθρούς και φίλους. Πολλοί προεξόφλησαν τη συνθηκολόγηση τους, όμως η ιστορία αποδείχθηκε γεμάτη εκπλήξεις. Η παραίτηση τους από την κυβέρνηση πέρσυ ξάφνιασε πολλούς και πυροδότησε μια σειρά μαζικών κινητοποιήσεων.
Ακόμα και τώρα, λίγες μέρες μέχρι την εκπνοή της ειρηνευτικής συμφωνίας, στις 28 Μάη, οπότε και "πρέπει" να γραφεί το σύνταγμα της χώρας η κατάσταση παραμένει ρευστή. Το ζήτημα του "ποιός-ποιόν" αναζητάει απάντηση. Και η τύχη της πρώτης επανάστασης του νέου αιώνα δεν έχει κριθεί.
Η γενική απεργία, που πάγωσε τη χώρα για έξι μέρες, έληξε χθες χωρίς να πετύχει το στόχο της (να ρίξει την κυβέρνηση και να γράψει το σύνταγμα της "λαϊκής ομοσπονδιακής δημοκρατίας του Νεπάλ"). Η πορεία της πρωτομαγιάς στην πρωτεύουσα Κατμαντού, συγκέντρωσε πάνω από 500.000 κόσμου, δίνοντας ένα αίσθημα πολιτικής παντοδυναμίας στους Μαοίκούς. Στη συνέχεια, όλα τα αντιδραστικά-φασιστικά στοιχεία βγήκαν στους δρόμους. Υπήρχαν οδομαχίες, πυροβολισμοί, μεγάλες αντι-διαδηλώσεις, συγκρούσεις. Η κυβέρνηση φαίνεται έτοιμη να αναπτύξει το στρατό, αμερικάνοι και ινδοί θέλουν να βάλουν τη μπότα τους στη χώρα. Η κατάσταση μοιάζει ένα βήμα πριν τον εμφύλιο πόλεμο.
Ό,τι και να γίνει (και ίσως γίνει τις επόμενες μέρες), ήδη στη χώρα των Ιμαλαίων έχει γραφτεί ιστορία. Ένας μικρός, ταπεινός λαός που δεν τον γνωρίζαμε καν, έφτασε στα πρόθυρα της εξουσίας, από τα μαύρα σκοτάδια της φεουδαρχίας. Σε μια εποχή που δε σηκώνει όνειρα για άλλες κοινωνίες. Και αυτό κανείς δεν μπορεί να το ξεγράψει. Περισσότερα όμως τις επόμενες ημέρες....
Νεπαλέζοι αγωνιστές τραγουδούνε τη Διεθνή στο Κατμαντού
